- صلح و سازش و پرهیز از هر گونه جنگ و خون ریزی یکی از توصیه‌های دین مبین اسلام است که در زندگی پر خیر و برکت حضرت علی (علیه‌السلام) به خوبی قابل مشاهده می‌باشد.
صلح و آرامش و پرهیز از هرگونه جنگ و خون‌ریزی یکی از دغدغه‌های جامعه در هر عصر و زمانی بوده است که در دین مبین اسلام نیز مورد تأکید و سفارش قرارگرفته و خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «وَ إِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَها وَ تَوَکَّلْ عَلَی اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ [انفال/61] و اگر به صلح گرایند، تو نیز به صلح گرای و بر خدا توکل کن که اوست شنوا و دانا»
در زندگی پر خیر و برکت امام علی (علیه‌السلام) هدایت مردم و اصلاح امور اجتماعی و بین‌المللی از راه صلح و سازش بسیار وجود داشت، تمام سعی و تلاش حضرت در این بود که از جنگ و خون‌ریزی پرهیز کند، حضرت در جنگ جمل، صفّین و نهروان هرگز در شروع جنگ، پیش‌قدم نشد، بلکه به نصیحت و خیرخواهی گمراهان پرداخت و حتی زمانی که دشمن در مقابلش صف‌آرایی کرده و آماده جنگ بودند، جنگ را شروع نکرد و خطاب به یاران خود فرمود: «تا وقتی دشمن (لشکریان معاویه) با شما جنگ را آغاز نکرده، شما به جنگ و کشتار آنان برنخیزید.» (نهج البلاغة، ص 374)
_______________________
پینوشت
شریف الرضی، محمد بن حسین، نهج‌البلاغه، چاپ اول، انتشارات هجرت، قم، 1414 ق.