طلبگی؛ از نوجوانی تا آخرین نَفَس

طلبگی، یعنی قدم گذاردن در میدان تلاش علم دین و همّت گماردن به تحصیل، تبلیغ یا تدریس علوم دینی. انتخاب طلبگی به معنای آن است که شغلی را انتخاب کنیم که زمان و مکان نمی‌شناسد و در هر لحظه تو را به خود مشغول می‌سازد. کدام شغل است که اینچنین وسیع باشد؟ راستی؛ طلبه شدن، خودش، هدف است. یعنی از کسی که واقعاً در این وادی قدم می‌گذارد نمی‌توان پرسید: "برای چه طلبه شدی؟" چون منطق این شغل اساساً بر روی عشق به راه و دین خدا بنا نهاده شده است و طلبه اصیل، آن است که برای هیچ فکر مادّی در این حیطه وارد نشود وگرنه، حقّ این شغل را أدا نکرده است. مؤیّد این ادّعا، لباسی است که از پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) به رهروان این طریق به یادگار مانده است. نقل از پیامبر خداست که فرمودند: «هيچ كس نيّتى را در دل پنهان نمى‏‌كند، مگر اينكه خداوند آن نيّت را (در رفتار و كردار او) همانند لباس ظاهر مى‏‌كند، با نيت خوب، ظاهر خوب و با نيت بد ظاهر بد خواهد داشت.» (نهج الفصاحة، ص695) ارزش نیّت پاک نوجوانی که عاشقانه به طلبگی می‌گراید، قابل چشم پوشی نیست.

پی‌نوشت
- نهج الفصاحة، پاينده، ابو القاسم‏؛ 1363 ش‏، ناشر: دنياى دانش‏، تهران‏.