استاد، ناخودآگاه در کنار علم خود، اخلاق و معنویّت را نیز به شاگرد انتقال می‌دهد.
علم و دانش در نظر دین اسلام از جایگاه بلندی برخوردار است به حدی که لازم است عالم به احترام علم، ادب، اخلاق و کردار خود را نیز نیکو کند تا به ارزش علم لطمه‌ای وارد نشود. به عبارت دیگر؛ عالمی که از معنویّت و اخلاق اسلامی به دور باشد بسیار تقبیح شد است و لازم است استاد به همراه علم خود، اخلاق و منش ارتباط با خدا را نیز به دانشجو انتقال دهد. رهبر انقلاب نیز خطاب به استادان، نخبگان و پژوهشگران دانشگاه‌ها فرمودند: «شما که اهل توجّه و اهل تضرّع و اهل ارتباط قلبی با خدا باشید، جوانها هم در زیر چتر تعلیم شما و ولایت علمی شما، به‌طور طبیعی به همین سمت حرکت می‌کنند.» (۱۳۹۶/۰۳/۳۱) امام علی (علیه السلام) تحفه مجالست با علماء را سه چیز دانسته و می‌فرمایند: «جالِسِ الْعُلَماءَ يَزْدَدْ عِلْمُكَ وَ يَحْسُنْ اَدَبُكَ و تَزكُ نَفسُكَ؛ با علما معاشرت كن تا علمت زياد، ادبت نيكو و جانت پاك شود.» (غررالحکم و دررالکلم،ص341) پس؛ استاد و معلّم باید بداند تنها علم او به دانشجو انتقال نمی‌یابد؛ بلکه ادب و معنویّت و اخلاق او نیز انتقال پیدا می‌کند.
پی‌نوشت
- غرر الحكم و درر الكلم، تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد؛ 550 ق، محقق / مصحح: رجائى، سيد مهدى؛ ناشر: دار الكتاب الإسلامي، قم، سال چاپ: 1410 ق.