-در دعای وداع با ماه مبارک رمضان، انسان به عظمت و بزرگی ضیافت الهی بیشتر واقف می شود.
پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله) میفرمایند اگر بنده میدانست که چه چیزی در ماه مبارک رمضان است آرزو میکرد سراسر سال رمضان باشد.(بحار، ج93، ص346) دقت در فرازهای دعای چهل و پنجم (دعای وداع با ماه رمضان) صحیفه سجادیه ما را با گوشههایی از عظمت این ماه آشنا میکند.امام سجاد (علیه السلام) میفرمایند: «خدایا رمضان را مخصوص امت ما از امم دیگر قراردادی، پس به فرمان تو روزش را روزه و به یاری تو شباش برای عبادت به پا خواستیم و بدین روزه و شبزنده، داری ما را در معرض بخشایش خویش قرار دادی... این ماه بهترین سودهای جهان را برای ما آورد... جدایی او بر ما سخت است و رفتنش ما را اندوهگین ساخت و به وحشت افکند... سلام بر تو که در کنارت دلها نرم وگناهان کاهش یافت. سلام بر تو چه بسیار زنگ گناه را از دل زدودی و عیوب گوناگون را پوشاندی. سلام بر تو که با برکت بسیار آمدی و چرک گناهان شستی. سلام بر تو که گناهکاران تو را طولانی دانستند و در سینه مومنان پرشکوه ماندی. سلام بر تو و نعمتهایی که محروم گشتیم و برکتهایی که از ما گرفته شد. سلام بر تو که قبل از آمدنت آرزویت را داشتیم و پیش از رفتنت بر جداییات اندوهگین بودیم. خدایا چون این ماه برود گناهان ما را هم ببر و ما را در این ماه نیکبختترین و بهرهمندترین قرار ده.»(صحیفه سجادیه، ص287)
پینوشت:
بحار الأنوار( ط- بيروت)، مجلسى، محمد باقر بن محمد تقی، دار إحياء التراث العربي، بيروت 1403 ق، چ.دوم، ج93، ص346.
صحیفه سجادیه، زین العابدین(علیه السلام)، ترجمه ابوالحسن شعرانی، اشکذر، تهران، چ. چهارم، 138،ص287.