در مكتب شیعۀ امامی، امامت با تنصیص امام پیشین بر امام بعدی ثابت می شود و چون امام سجاد بر امامت فرزندش امام باقر تنصیص كرده بود، پذیرفته شد، و هرگز جناب زید، دعوت به خویشتن نكرد، دعوت او به «الرضا من آل محمد» بوده و هرگز آن را بر خود تطبیق ننمود.
سؤال:
یكی از قواعد شیعه این است، هر كسی از اهل بیت پیامبر ادعای امامت كند و چیزهای خارق العاده ای كه نشانگر صدق و راستگویی او باشد، ارائه دهد، امامت او ثابت می شود. امّا با آنكه زید بن علی ادعای امامت كرد، شیعیان امامت او را نپذیرفتند. و در مقابل، امامت را برای مهدی غائب كه ادعای امامت نكرده پذیرفته‌اند.
پاسخ:
اوّلاً: گردآورندۀ پرسشها، شیعه شناس نیست، شیعۀ امامیه را با شیعۀ زیدی اشتباه گرفته است. در مكتب شیعۀ امامی، امامت با تنصیص امام پیشین بر امام بعدی ثابت می شود و چون امام سجاد بر امامت فرزندش امام باقر تنصیص كرده بود، پذیرفته شد، و هرگز جناب زید، دعوت به خویشتن نكرد، دعوت او به «الرضا من آل محمد» بوده و هرگز آن را بر خود تطبیق ننمود.
ثانیاً: در مكتب شیعۀ زیدی، شرط امامت، نشان دادن اعجاز نیست، بلكه شرط امامت فاطمی بودن، و علم و شجاعت و دعوت به نفس است، بنابراین آنچه كه به شیعیان نسبت می دهد با هیچ یك از دو فرقۀ تطبیق نمی كند.
برگرفته از مرکز ملی پاسخ گویی به سوالات دینی