جواب: حضرت سکینه دختر بزرگوار امام حسین(ع) است که در علم و معرفت و توجه به حق و جذبه پروردگار کم نظیر و مورد توجه خاص پدر بود. نام اصلى این بانور بزرگوار آمنه، امینه، امیمه یا امامه ثبت گردیده است و لقب «سکینه» از طرف مادرش (رباب) به او داده شد. او که خواهر على اصغر (ع) بود، در کربلا حضور داشت و در عاشورا حدوداً ده یا سیزده ساله بود. وى محضر سه امام (پدرش امام حسین، برادرش امام سجاد و برادرزادهاش امام باقر(ع) ). را درک کرد. او از زنان بزرگ اسلام است و از اخلاق فاضله و آداب مرضیه و صفات حمیده و از وفور عقل و دانش وجود و کرم و مقامى بس بلند برخوردار بود و در فنون فصاحت و بلاغت از اساتید وقت و سیده زنان عصر خود بود. نوشتهاند خانهاش مرکز تجمع شعرا و محل مناقشه و بحث و نقد ادبى بود. به شاعران بزرگ همچون فرزدق و جریر صله عطا مىکرد. ابتدا به عقد مصعب بو زبیر در آمد و پس از او زوجه عبدالله بن عثمان گردید، و بالاخره در پنج ربیع الاول سال 117 در هفتاد سالگى در مدینه درگذشت.(1)
جواب: حضرت سکینه دختر بزرگوار امام حسین(ع) است که در علم و معرفت و توجه به حق و جذبه پروردگار کم نظیر و مورد توجه خاص پدر بود. نام اصلى این بانور بزرگوار آمنه، امینه، امیمه یا امامه ثبت گردیده است و لقب «سکینه» از طرف مادرش (رباب) به او داده شد. او که خواهر على اصغر (ع) بود، در کربلا حضور داشت و در عاشورا حدوداً ده یا سیزده ساله بود. وى محضر سه امام (پدرش امام حسین، برادرش امام سجاد و برادرزادهاش امام باقر(ع) ). را درک کرد. او از زنان بزرگ اسلام است و از اخلاق فاضله و آداب مرضیه و صفات حمیده و از وفور عقل و دانش وجود و کرم و مقامى بس بلند برخوردار بود و در فنون فصاحت و بلاغت از اساتید وقت و سیده زنان عصر خود بود. نوشتهاند خانهاش مرکز تجمع شعرا و محل مناقشه و بحث و نقد ادبى بود. به شاعران بزرگ همچون فرزدق و جریر صله عطا مىکرد. ابتدا به عقد مصعب بو زبیر در آمد و پس از او زوجه عبدالله بن عثمان گردید، و بالاخره در پنج ربیع الاول سال 117 در هفتاد سالگى در مدینه درگذشت.(1)
پىنوشتها:
1 - جواد محدثى، فرهنگ عاشورا، ص 227.