-مشروعیت حکومت الهی و مقبولیت آن از طرف مردم دو مقوله جدا از هم هستند که هیچ تلازمی با یکدیگر ندارند و ممکن است شخصی مشروعیت داشته باشد، اما مردم به آن توجه نکنند.
شیعه معتقد است که پس از پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) خداوند متعال امام معصوم را برای حکومت و خلافت جامعه نصب کرده است. اما شبهه‌ای که برخی مطرح می‌کنند این است که اگر امام معصوم، مشروعیت حکومتش را از جانب خدا گرفته پس چرا امیرالمومنین 25 سال خانه نشین بودند و پس از بیعت مردم خلیفه شدند؟
پاسخ این است که اینان میان مشروعیت الهی و مقبولیت مردم خلط کرده‌اند، در حالی که هیچ تلازمی میان این دو وجود ندارد. یعنی این طور نیست که حتما حکومتی مشروعیت دارد که به خواست و اراده مردم باشد. در نبوت همه قبول دارند که منصوب از جانب خداست و رای مردم هیچ دخالتی در آن ندارد. به بیان دیگر مشروعيت در نظام اسلامی وابسته به خداوند است. نقش مردم تنها در مقام فعليت بخشيدن به اين نظام مؤثر است و در حقيقت مردم در مقبوليت، عينيت بخشی و كارآمدی حكومت اسلامی نقشی اساسی دارند. اگر مردم در صحنه نباشند و حضور جدی نداشته باشند، حتی اگر رهبر آنان حضرت اميرالمؤمنين(عليه‌السلام) باشد، حكومت و نظام اسلامی محقق نمی‌شود. (ولايت فقيه، جوادی، ص82)
___________________________________________________
عبدالله جوادي آملي، ولايت فقيه، ولايت فقه و عدالت، قم: مركز نشر اسراء، 1378.