- شاید بعضی افراد گمان کنند که پیامبر اسلام(ص) به خاطر مقام و مرتبه اش به دیگران کمک نمی کرد و برای خودش حرمتی قائل بود تا دیگران به او خدمت کنند، اما این باور اشتباه است و پیامبر در سفر با دوستان، خودش را در کارها شریک می کرد.
آیا پیامبر به دوستانش کمک می کرد؟
در سفر اعانت رفقا كند و از خدمت و كار كردن در حوائج ايشان مضايقه نكند تا حق تعالى از او هفتاد و سه اندوه برطرف كند، و او را در دنيا از هم و غم پناه دهد و از او اندوه بزرگ روز قيامت را برطرف كند و روايت است كه: حضرت امام زين العابدين (عليه السّلام) سفر نمى كرد مگر با اشخاصى كه نشناسند آن حضرت را، براى آن كه در راه اعانت آن ها نمايد، زيرا كه هر گاه آن جناب را مى شناختند، نمى گذاشتند كه آن حضرت كارى بكند.
از اخلاق شريفه حضرت رسول صلّى الله عليه و آله نقل شده كه وقتى، با اصحاب در سفر بود، خواستند گوسفندى بكشند؛ يكى گفت: كشتن گوسفند با من، ديگرى گفت: كندن پوست او با من و ديگرى گفت: پختن او با من، حضرت فرمود: جمع كردن هيزمش با من.
گفتند: يا رسول الله اين كار را ما خواهيم كرد، شما زحمت نكشيد. فرمود: مى دانم شما اين كار را خواهيد كرد لكن من خوشم نمى آيد كه از شما امتيازى پيدا كنم، زيرا كه حق تعالى كراهت دارد كه ببيند بنده خود را كه، فضيلت داده خودش را به رفقايش.
و بدان كه ثقيل ترين مردم در سفر نزد رفقا آن كسى است كه با آن كه اعضايش صحيح و سالم است تنبلى مى كند و مشغول كارى نمى شود و منتظر است كه رفقاى او كارهاى او را بكنند.
(کتاب شریف مفاتیح الجنان/ حاج شیخ عبّاس قمی رحمه الله (محدّث قمی)/ ابتدای باب سوم)
(برگرفته از نرم افزار محدّث قمی رحمه الله، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی (نور) قم)
برگرفته از پرسمان رهبری
روايت است كه: حضرت امام زين العابدين (عليه السّلام) سفر نمى كرد مگر با اشخاصى كه نشناسند آن حضرت را، براى آن كه در راه اعانت آن ها نمايد، زيرا كه هر گاه آن جناب را مى شناختند، نمى گذاشتند كه آن حضرت كارى بكند و از اخلاق شريفه حضرت رسول (صلّى الله عليه و آله) نقل شده: « كه وقتى، با اصحاب در سفر بود، خواستند گوسفندى بكشند؛ يكى گفت: كشتن گوسفند با من، ديگرى گفت: كندن پوست او با من و ديگرى گفت: پختن او با من، حضرت فرمود: جمع كردن هيزمش با من.
گفتند: يا رسول الله اين كار را ما خواهيم كرد، شما زحمت نكشيد. فرمود: مى دانم شما اين كار را خواهيد كرد لكن من خوشم نمى آيد كه از شما امتيازى پيدا كنم، زيرا كه حق تعالى كراهت دارد كه ببيند بنده خود را كه، فضيلت داده خودش را به رفقايش.
و بدان كه ثقيل ترين مردم در سفر نزد رفقا آن كسى است كه با آن كه اعضايش صحيح و سالم است تنبلى مى كند و مشغول كارى نمى شود و منتظر است كه رفقاى او كارهاى او را بكنند.»(شیخ عباس، مفاتیح الجنان/ ابتدای باب سوم)