- از جمله عواملی که می تواند انسان را از عمل به وسوسههای شیطان باز دارد، ذکر و یاد خداوند است و این کار جز با تقویت ایمان و عمل به دستورات الهی عملی نمیباشد.
موضوع انجام گناه بهخصوص در مورد گناهانی که مربوط به امور جنسی هستند را باید از چند زاویه مورد بررسی قرار داد: 1- اهداف و نوع عملکرد طرفین. 2- فردی که مورد تهاجم و مظلوم واقع می شود. 3- فردی که در این امر خاطی و عامل اصلی جنایت است. در تمام موارد باید اذعان داشت که خداوند عوامل بازدارندگی بسیاری برای جلوگیری از هرگونه تعدی و تجاوز، قرار داده است و از قوی ترین عوامل میتوان به حجاب در زنان و مردان اشاره داشت.«قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَ یَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذٰلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ [نور/ 30] به مؤمنان بگو چشمهای خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگیرند، و عفاف خود را حفظ کنند؛ این برای آنان پاکیزهتر است؛ خداوند از آنچه انجام میدهید آگاه است.» اما در مورد تعدی و تجاوز به کودکان چه باید گفت؟ در این مورد باید بازدارندهها در آحاد جامعه تقویت شده تا از هرگونه تعدی در حق دیگران جلوگیری بهعمل آید و بهترین راهکار تقویت ایمان و عمل به دستورات الهی است؛ چون شیطان از ضعف ایمان و سستی در انجام فرایض، برای گمراهی افراد استفاده می کند و اگر ایمان ضعیف شود، ضریب انجام گناه بالا میرود. امام صادق(علیه السلام) در این مورد میفرمایند: «شیطان موفّق به وسوسه بندهای نمیشود، مگر آنگاه که او از یاد خدا روی بگرداند، امر خدا را سبک بشمارد و در جایگاه نافرمانی از خدا قرار گیرد و فراموش کند که خدا برکارهای پنهانی او آگاه است. اما وسوسه آنگاه که در دل جای گیرد، موجب گمراهی و ضلالت و کفر است.» (مصباح الشریعه، ص75)
پی نوشت:
جعفربن محمد(عليه السلام)، امام ششم، مصباح الشريعه، اعلمى، بيروت، چاپ اول، 1400ق.