اگر نماز شب بخوانم در طول روز به درسم لطمه وارد مى ‏شود چه كنم؟

12:38 - 1396/05/03

اگر انسان بخواهد نماز شب بخواند به درس روز لطمه وارد نمى ‏شود به شرط اين كه شب‏ها يك مقدار زود بخوابد و شام را سبك‏تر ميل كند. شام را هر چه سبك‏تر ميل كنيد بهتر است.

پرسش: اگر نماز شب بخوانم در طول روز به درسم لطمه وارد مى ‏شود چه كنم؟

پاسخ: اگر انسان بخواهد نماز شب بخواند به درس روز لطمه وارد نمى ‏شود به شرط اين كه شب ‏ها يك مقدار زود بخوابد و شام را سبك‏ تر ميل كند. شام را هر چه سبك‏تر ميل كنيد بهتر است. شما مى ‏دانيد بدن دو وعده غذا بيشتر احتياج ندارد. به ما گفته‏ اند اگر سير هستيد غذا نخوريد، در روايات آمده است در حال سيرى غذا خوردن استعداد را كم مى‏ كند.
يكى از بيانات نورانى حضرت امير اين است كه «لَمْ تَجْتَمِعَ الْفِطنَةُ و الْبِطْنَة؛ فطانت و هوشمندى با پُرخورى جمع نمى ‏شود». پُرخور هرگز خردمند نمى‏ شود، چرا؟ براى اين كه تمام تلاش و كوشش روح اين است كه اين غذاها را هضم كند و ديگر فرصت انديشيدن ندارد. درست مثل آن است كه شما يك انسان متخصص دانشمند را رفتگر كوى و برزن كنيد تا زباله‏ ها را جمع كند.
اگر كسى بتواند استاد باشد چرا او را به رفتگرى وادار كنيم. روح انسان مى ‏تواند استاد و مربى خوبى باشد، حيف است او را رفتگر جسم كنيم، بگوييم زباله‏ ها را جمع كن. غذايى كه مى‏ خوريم تا به مواد دفعى و زباله تبديل شود طول مى‏ كشد. اين كار را كه بدن انجام نمى ‏دهد؛ اين روح است كه باواسطه بدن اين كارها را انجام مى‏ دهد.
روح يك سلسله قواى ادراكى دارد يك سلسه قواى تحريكى. قواى تحريكى روح نيز يك سرى ابزار فيزيكى دارد مثل معده و روده و ريه و قلب، ولى آن كه غذا را به صورت خون در مى ‏آورد و عادلانه بين مو و ناخن و گوش و چشم و مژه تقسيم مى‏ كند، نفس انسان است، روح آدم است.
خلاصه حيف است انسان روح خود را به رفتگرى وادار كند. وجود مبارك اميرالمؤمنين(عليه السلام) فرمود: «لا تَجْتَمِعُ عَزِيَمَةٌ وَ وَليمَةٌ». نهج البلاغه، خطبه 241. يك وقت انسان اهل سورچرانى است، مى‏ خواهد اين جا سور بخورد و آنجا سور بخورد، هر روز يك جا ميهمان باشد. آدم سورچران اهل عزم نيست.
انسان تا مى ‏تواند بهتر است دستش كنار سفره خودش باشد. اگر كسى بخواهد اهل عزيمت و جزء وارثان اولولعزم باشد، در همان رفت و آمد با ارحام هم مراقب است.
گاهى ميهمانى‏ هايى پيش مى‏ آيد كه عيبى ندارد انسان برود، اما اين كه سورچران باشد با اهل عزم بودن سازگار نيست. پس نماز شب انسان را از كار روز باز نمى‏ دارد، به شرط آن كه انسان مراقب مسائل جنبى باشد.
خيلى از برنامه‏ هاى تلويزيون است كه انسان مى ‏تواند نگاه نكند، همه سريال‏ها كه سودمند نيست. خيلى از جلسات و گفتن‏ها و شنيدن‏ها سودمند نيست. حضرت امير(عليه السلام) به فرزندش فرمود: جوان! مبادا كارى كنى يا حرفى بزنى كه ديگران به تو بخندند. اين كار، تو را كوچك مى‏ كند. اگر نيم ساعت به اذان صبح بلند شويد هم به نماز شب مى ‏رسيد هم به نماز اول وقت؛ بعد هم كمى استراحت مى‏ كنيد و به درس روز هم لطمه‏ اى وارد نمى‏ شود.
برگرفته از سایت پرسمان

حيف است انسان روح خود را به رفتگرى وادار كند. وجود مبارك اميرالمؤمنين(عليه السلام) فرمود: «لا تَجْتَمِعُ عَزِيَمَةٌ وَ وَليمَةٌ». نهج البلاغه، خطبه 241. يك وقت انسان اهل سورچرانى است، مى‏ خواهد اين جا سور بخورد و آنجا سور بخورد، هر روز يك جا ميهمان باشد. آدم سورچران اهل عزم نيست.
انسان تا مى ‏تواند بهتر است دستش كنار سفره خودش باشد. اگر كسى بخواهد اهل عزيمت و جزء وارثان اولولعزم باشد، در همان رفت و آمد با ارحام هم مراقب است.
گاهى ميهمانى‏ هايى پيش مى‏ آيد كه عيبى ندارد انسان برود، اما اين كه سورچران باشد با اهل عزم بودن سازگار نيست. پس نماز شب انسان را از كار روز باز نمى‏ دارد، به شرط آن كه انسان مراقب مسائل جنبى باشد.

با عضویت در خبرنامه مطالب ویژه، روزانه به ایمیل شما ارسال خواهد شد.