دلیل نیامدن نام ائمه در قرآن

در موارد بسیاری خصوصیات و جزئیات در قرآن ذکر نشده است مثل احکام (کیفیت نماز و حج) و عقاید (خلافت و...) در چنین موارد که آیات اجمال دارند باید به پیامبر رجوع کرد به دلیل آیه مبارکه: «أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ[النحل / 44] ما قرآن را بر تو نازل کردیم تا آنچه بر مردم نازل شده را بیان کنی». پس در همه مواردی که صریحا در قرآن ذکری از آن موارد نشده باید به روایات پیامبر رجوع کرد. بعد از پیامبر بنا به حدیث ثقلین که مقبول فریقین است، باید به  اهل بیت رجوع کرد. [نهج الحق وکشف الصدق، ص235]
دست کم 85 آیه در شان اهل بیت(علیهم السلام) وارد شده است.[نهج الحق، ص 188]این آیات در لابلای آیاتی با موضوعات دیگر به نوعی پوشش داده شده است. زیرا ذکر صریح باعث تمرد بعضی افراد متعصب و کسانی که در دل مرض دارند، می‌شد. به همین دلیل آیاتی که در مورد ولایت است با لطافت و بدون صراحت آورده شده است تا باعث سرکشی افراد ضعیف ایمان و مخالف نشود. مثل آیه ولایت «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُون‏»[مائدة/55].
پی نوشت:
نهج الحق و کشف الصدق، حسن بن یوسف (علامه حلی)، ترجمه کهنسال، تاسوعا، تهران، 1379ش، چ اول.