داستان‌های قرآن واقعیت دارد.
یکی از موضوعات مهمی که در مورد قرآن مطرح است، مسأله حقیقی بودن یا تمثیلی بودن داستان‌های قرآنی است، به عبارتی دیگر، آیا داستان‌های قرآن در عالم خارج تحقق واقعی داشته است؟ یا این‌که این داستان‌ها به تنها تمثیلی نمادین برای تأثیرگذاری در نفس بشر بوده است و از واقعیت تُهی هستند؟
پاسخ این سوال را می‌توان با جستجو از خود آیات قرآن مجید به دست آورد، خداوند متعال در آیات متعددی به این حقیقت اشاره می‌کند، که داستان‌های قرآن بر اساس واقعیت است[هود/120؛ مائده/27] به عنوان نمونه می‌توان به این آیه اشاره کرد که خداوند متعال می‌فرماید: «لَقَدْ كانَ في قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِأُولِي الْأَلْبابِ ما كانَ حَديثاً يُفْتَرى وَ لكِنْ تَصْديقَ الَّذي بَيْنَ يَدَي [یوسف/111] در سرگذشت آنها(پیامبران) براى خردمندان عبرتى است، اين‌ها داستان دروغين نبود بلكه تصديق كتابى است كه در برابر آنهاست.»
علاوه بر این آیات، می‌توان به این نکته اشاره کرد، که از دیدگاه اسلام هدف هیچگاه وسیله را توجیه نمی‌کند، به همین خاطر محال است انبیا در منطق نبوّت، براى رسیدن به حقیقت از دروغ کمک بگیرند و داستانی را به دورغ بیان کنند تا مردم هدایت شوند.»[مجموعه آثار، ج 16، ص 99ـ 100/المیزان، ج 7، ص 165- 166]
__________________________
مجموعه آثار، شهید مطهری، صدرا،1378ش.
المیزان، علامه طباطبایی، اسماعيليان، 1371ش.