ناامیدی از رحمت خدا ممنوع

سوال: دختری 27 ساله و فردی بسیار معتقد به مسائل دینی بودم اما اکنون 8 سال است که بخاطر رفاقت با دوستی، گناهان بسیاری را انجام داده‌ام و مدت هاست به خود ارضایی مبتلا شده ام که ادامه این گناه من را به نا امیدی و یاس از رحمت خداوند کشانده است لطفا راهنمایی بفرمایید.

پاسخ: زمانی که انسان در خود نشانه‌هایی از ندامت و پشیمانی احساس می کند، این اوصاف نشان از صفای باطن و پاکی و صداقت او دارد که باید به فال نیک گرفت. ناامیدی و مایوس شدن از رحمت الهی خود از جمله نیرنگ‌ها و حیله‌های شیطان برای فرو بردن بیشتر انسان در منجلاب گناهان است و به‌همین دلیل خداوند در قرآن می فرماید: «قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلي‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً [زمر/53] بگو: ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می آمرزد.» یعنی هیچ وقت برای بازگشت و توبه دیر نیست. اما برای دوری از این وضعیت، چند پیشنهاد به شما ارائه می شود اینکه در گام نخست توصیه می‌شود دوستی خود را با فرد منحرفی که شما را به سمت این گناه کشانده است قطع کنید در مرحله‌ی بعد تصمیم و اراده‌ی جدی به بازگشت و توبه داشته باشید و این امر منوط به برنامه‌ریزی دقیق برای خود در امر خودسازی و دوری و اجتناب از خلوت کردن است، همچنین مطالعه و تفکر و توجه به عظمت خدا، یادآوری عذاب گناهان و تنیبه خود به وسیله‌‌ی نماز و روزه و حتی تنبیهات مادی مانند پرداخت صدقه در عوض انجام گناه و... بسیار در این امر موثر هستند.