امت اسلامی شباهتی به دیگر امت‌ها ندارد، به همین خاطر این ادعا که کتاب‌های آسمانی دیگر تحریف شده است، پس قرآن نیز تحریف شده کلامی بی‌معناست.
در مقدمه کتاب فصل‌الخطاب، چند استدلال از سوی نویسنده این کتاب برای تحریف قرآن بیان شده است؛ در ادامه به یکی از این استدلال‌ها می‌پردازیم و آن را مورد وآکاوی قرار می‌دهیم.
نویسنده کتاب فصل الخطاب، مدعی می‌شود که در روايات متواتر و كثيرى كه به طريق شيعه و سنى نقل گرديده است، چنين آمده است كه: آن‌چه در امت‌های گذشته به وقوع پيوسته است، در امت اسلامى نيز جاری خواهد داشت[كمال الدين و تمام النعمة، ج2، ص530] بنابراين، تحريف كه به تورات و انجيل و كتب ملل گذشته راه يافته است، در قرآن نيز راه خواهد یافت.
این استدلال از چند جهت مخدوش است:
اولاً: اگر كسى اين دليل را صحيح بداند، بايد «زيادت» را نیز در قرآن بپذيرد؛ زيرا در تورات و انجيل زيادت به عمل آمد، در حالی که هیچ‌کدام از مسلمانان ادعای زیادی در قرآن را نکرده‌اند، و آن را با معجزه بودن قرآن ناسازگار می‌دانند.
ثانیاً: حوادث متعددی در طول تاریخ امت‌های گذشته اتفاق افتاده است که هیچگاه در جامعه اسلامی پیش نیامده است، حوادثی مانند گوساله پرستی[بقره/51]، سرگردانی چهل ساله بنی اسرائیل[مائده/26] و ...[بيان در علوم و مسائل كلى قرآن، ص: 283]
ثالثاً: اگر فرضاً این تشابه را از هر جهت قبول کنیم، ادله‌ى سلامت قرآن از تحريف، تشابه را قید مىزند و تحریف قرآن را استثنا می‌کند.[تحريف ناپذيرى قرآن،ص148]
______________________________________
كمال الدين و تمام النعمة، شیخ صدوق، اسلاميه، 1395 ق.
بيان در علوم و مسائل كلى قرآن، آیت‌الله‌خوئی، ترجمه: محمد صادق نجمی، وزارت ارشاد، 1382ش.
تحريف ناپذيرى قرآن، فتح الله نجارزادگان، مشعر، 1384ش.