یکی از مباحث ریشهای و اعتقادی در آیین زرتشت آموزه دو عالم و سه دوره میباشد که به اختصار این مطلب را بیان میکنیم.
به باور زرتشتیان، هستی از دو عالم مینوی (معنوی، روحانی) و عالم گیتی (مادی، جسمانی) و سه دوره آفرینش، آمیختگی و جدایش است.
ابتدا اهورامزدا (خدای خرد) و اهریمن (ستیهنده،دشمن) هر دو در عالم مینوی موجوداتی را آفریدند.
در عالم مینوی موجودات خیر و شر هر دو جاودان بودند. به همین دلیل اهورامزدا عالم گیتی را آفرید تا نیروهای اهریمن را به دنیای ناپایدار جسمانی بکشد و این نیروی شرارت را از بین ببرد.
دوره آمیختگی دورهای است که نیروهای اهریمن و اهورامزدا به تزاحم یکدیگر درمیآیند.
در این دوران انسان با کمک منجی اهریمن و نیروهایش را از بین میبرد و زمینهی دوران جدایش (جدایی خیر از شر) را فراهم میکند.دوران جدایش دورانی است که تنها اهورامزدا و مخلوقاتش در آن جاودانهاند.
منبع:
برداشت از کتاب گونه شناسی اندیشه منجی موعود در ادیان، انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب، چاپ اول، بهار 1389