مسیحیت به زن و مردی که از یکدیگر طلاق گرفته‌اند، اجازه ازدواج مجدد را نمی‌دهد و ازدواج مجدد را معادل زنا می‌داند.
طلاق در مسیحیت به طور کلی حرام است و تنها درصورت خیانت زن و شوهر و ارتکاب زنا یک اختلاف کوچکی وجود دارد: کاتولیک‌ها اجازه «جدایی جسمانی» را می‌دهند ولی ارتدوکس‌ها و پروتستان‌ها اجازه طلاق را در این صورت جایز می‌دانند؛ اما همه فرقه‌ها اجازه مجدد ازدواج را نمی‌دهند.
متی فصل 5 آیات 31 و 32 در این باره می‌گوید:
گفته شده است هر كه از زن خود مفارقت جوید طلاق نامه‌ای بدو بدهد. لیكن من به شما میگویم هركس بغیر علّت زنا زن خود را از خود جدا كند باعث زنا كردن او می‌باشد و هر كه زن مطَلَّقه را نكاح كند زنا كرده باشد.
مسیحیت به زن و مردی که از یکدیگر طلاق گرفته‌اند، اجازه ازدواج مجدد را نمی‌دهد و ازدواج مجدد را معادل زنا می‌داند:
هركه زن خود را طلاق دهد و دیگری را نكاح كند بر حق‌ّ وی زنا كرده باشد. و اگر زن از شوهر خود جدا شود و منكوحة دیگری گردد مرتكب زنا شود. (مرقس فصل 10 آیات 11 و 12)
این در حالی است که در اسلام طلاق را جزء مبغوض ترین حلال‌ها برشمرده شده است یعنی تا آنجا که امکان دارد نباید زن و شوهر از یکدیگر جدا شوند اما گاهی اوقات به دلایلی، چاره‌ای جز جدایی زن و شوهر نیست و اگر مرد و زن را مجبور کنیم که با یکدیگر زندگی کنند اثرات بسیار مخرب روحی، عاطفی، اجتماعی و ... به بار می‌آورد. از اینرو در تمام قوانین و تواریخ ملل قدیم یونان، ایران باستان و آئین یهود قوانین حمورابی،مسأله طلاق وجود داشته و غالبا بدست مرد بوده است و زن اختیاری در آن نداشت در یونان قدیم بنقل مورخ معروف هردوت،«طلاق»در میان جامعه یونانی معمول و اختیار آن با مرد بوده است و در صورت نازائی زن و یا انحراف و خیانت در زناشوئی، بصورت جدیتر مورد عمل بوده است.
این نکته نیز قابل توجه است که اگر در جوامع غربی مکانهایی برای فحشا وجود دارد و روابط زن و مرد آزاد است، هیچ ارتباطی با هیج یک از ادیان الهی ندارد و اینها از موارد بی دینی شایع در جوامع غربی است.