-انسان می تواند با تفکر در خود و خداوند و همچنین انجام فرامین الهی و ذکر و یاد مرگ از هرگونه انحراف و سستی در عبادات دوری کرده و از دین داری خود نیز لذت ببرد.
سوال: دختری 24 ساله هستم و حدود 4 سال است که فکر می کنم از خدا دور شده و در انجام عبادات مانند نماز و روزه و... بسیار سست می باشم و سردرگمی و تنهایی در این امر بسیار مرا اذیت می کند لطفا برای رفع این بی‌حوصلگی و انجام و لذت در عبادات راهنمایی کنید.
پاسخ: تلاش برای جلوگیری از انحراف خود نشانه‌ای از کمک کردن و یاری خداوند برای نجات انسان است و می تواند همین امر برای انسان ایجاد امیدواری کند. بسیار اتفاق افتاده است كه بيمار می‌شويم و به خاطر بیماری از مزه‌ی غذاها و ساير لذات جسمی درك كاملی نداريم در مورد مسائل معنوی و عبادی نیز اینگونه است. موقعی كه روح ما با ماديات، گناهان و امور غيرخدايی بيشتر انس گرفت از درک واقعی عبادات هم به همان مقدار غافل و محروم می‌شويم. اما راههایی که برای نزدیکی به خدا و لذت بردن از عبادات بسیار مهم تلقی می‌شود:
1ـ تفكر: انديشيدن در خود و نعمت‌های الهی و مطالعه و طرح سؤالاتی در مورد چرايی و چگونگی آفاق و انفُس، اندک اندک بر نفس ما اثر گذاشته و همين كه شناختيم، با شوق و ذوق بيشتری به سوی معبود و محبوب قدم برمی‌داريم.
2ـ انجام واجبات و ترک گناهان: مهمترین عامل دوری از خداوند، بی‌اعتنایی به دستورات او و بهترین راه برای نزدیک شدن به خدا، عمل به دستورات او است.
3ـ دوام ذكر خدا و به ياد مرگ بودن: دائما در ذکر و یاد خدا بودن و یاد کردن از معاد و مرگ نیز در انقطاع و دل كندن از دنيا و هجرت به سوی خدا بسيار كارساز است.
امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «یاد مرگ خواهشهای باطل را از دل زایل و ریشه های غفلت را نابود می‌کند و دل را به وعده های الهی قوی و مطمئن می‌گرداند و طبع را رقیق و نازک می‌سازد و عَلَمهای هوا و هوس را می‌شکند و آتش حرص را فرو می‌نشاند و دنیا را حقیر و بی‌مقدار می‌سازد.» ( مصباح الشريعه، ص171)
پی نوشت:
جعفربن محمد امام ششم(عليه‌السلام)، مصباح الشريعه، اعلمى، بيروت، چاپ: اول، 1400ق.
سوال: دختری 24 ساله هستم و حدود 4 سال است که فکر می کنم از خدا دور شده و در انجام عبادات مانند نماز و روزه و... بسیار سست می باشم و سردرگمی و تنهایی در این امر بسیار مرا اذیت می کند لطفا برای رفع این بی‌حوصلگی و انجام و لذت در عبادات راهنمایی کنید.
پاسخ: تلاش برای جلوگیری از انحراف خود نشانه‌ای از کمک کردن و یاری خداوند برای نجات انسان است و می تواند همین امر برای انسان ایجاد امیدواری کند. بسیار اتفاق افتاده است كه بيمار می‌شويم و به خاطر بیماری از مزه‌ی غذاها و ساير لذات جسمی درك كاملی نداريم در مورد مسائل معنوی و عبادی نیز اینگونه است. موقعی كه روح ما با ماديات، گناهان و امور غيرخدايی بيشتر انس گرفت از درک واقعی عبادات هم به همان مقدار غافل و محروم می‌شويم. اما راههایی که برای نزدیکی به خدا و لذت بردن از عبادات بسیار مهم تلقی می‌شود: 1ـ تفكر: انديشيدن در خود و نعمت‌های الهی و مطالعه و طرح سؤالاتی در مورد چرايی و چگونگی آفاق و انفُس، اندک اندک بر نفس ما اثر گذاشته و همين كه شناختيم، با شوق و ذوق بيشتری به سوی معبود و محبوب قدم برمی‌داريم. 2ـ انجام واجبات و ترک گناهان: مهمترین عامل دوری از خداوند، بی‌اعتنایی به دستورات او و بهترین راه برای نزدیک شدن به خدا، عمل به دستورات او است. 3ـ دوام ذكر خدا و به ياد مرگ بودن: دائما در ذکر و یاد خدا بودن و یاد کردن از معاد و مرگ نیز در انقطاع و دل كندن از دنيا و هجرت به سوی خدا بسيار كارساز است. امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «یاد مرگ خواهشهای باطل را از دل زایل و ریشه های غفلت را نابود می‌کند و دل را به وعده های الهی قوی و مطمئن می‌گرداند و طبع را رقیق و نازک می‌سازد و عَلَمهای هوا و هوس را می‌شکند و آتش حرص را فرو می‌نشاند و دنیا را حقیر و بی‌مقدار می‌سازد.» ( مصباح الشريعه، ص171)
پی نوشت:
جعفربن محمد امام ششم(عليه‌السلام)، مصباح الشريعه، اعلمى، بيروت، چاپ: اول، 1400ق.