- یکی از ارکان مهم در ازدواج این است که در مراحل قبل از ازدواج و خواستگاری با تمام مسائل برخورد منطقی داشته باشیم تا از هرگونه احساسات دوری کرده و با برخورد منطقی و به دور از احساسات زندگی توام با آرامش را برای خود ایجاد کنیم.
سوال: دختری 23 ساله با موقعیت اجتماعی و کاری خوب هستم. با هیچ پسری ولو تلفنی ارتباط نداشتهام. خواستگاران بسیاری با موقعیتهای عالی داشتهام ولی بدون هیچ دلیلی آنها را رد می کنم. الان مدتی است که در یک گروه تلگرامی عضو شده ام و در آن یکی از همشهریان خودم عضو می باشد از نوع صحبت کردن و بحثهای ایشون بسیار خوشم آمده است تا جایی که دوست دارم برای خودم باشد و بجز او نمی توانم به مردی دیگر فکر کنم با اینکه اطلاعات کافی از او ندارم و تقریبا هم فکر می کنم متاهل باشد، با این حال باز دوستش دارم. لطفا راهنمایی بفرمایید.
پاسخ: یکی از ارکان مهم در ازدواج برخورد منطقی و به دور از احساسات است. امام علی(علیهالسلام) فرموند: «هر که به چیزی عاشق شود چشم بصیرت او کور گشته و قلبش بیمار می شود، پس او با دیدگانی که دقیق نمی بیند، می نگرد و با گوشهایی که خوب نمی شنود، می شنود. همانا شهوت عقل او را می سوزاند و دنیا قلبش را می میراند...» [نهج البلاغه، 160]. شما باید به این نکته توجه کنید که چطور شده است به خواستگاران با موقعیت عالی (همانطور که بیان داشتهاید)، جواب منفی دادهاید ولی نگاهی مثبت به این آقا داشتهاید؟ و این یکی از موارد برخورد احساسی است و باید پرسید چگونه با چند جمله در گروههای تلگرامی به ضمیر پنهانی ایشان پی برده اید در حالی که این صفحات اصلا مکان خوبی برای ارزیابی افراد نیست و علاقه ایجاد شده غیر معقول است؛ چون اولا شما طرف مقابل را خوب نمیشناسید ثانیا به گمان خود شما متاهل نیز است، ثالثا شخصیت افراد در فضای مجازی با دنیای واقعی بسیار متفاوت است در حالی که اگر شما به یکی از خواستگاران خود اجازهی صحبت و بیان نظرات را بدهید، شاید به مراتب فردی بهتر از این آقا باشد؛ لذا به شما پیشنهاد می شود در نخستین گام از آن فضا دور شوید و بیشتر در مورد تبعات و آیندهی این موضوع فکر کنید و در مرحلهی بعد اگر فضای خواستگاری برای شما مهیا شد با اجازهی والدین به خواستگاران خود اجازهی صحبت کردن و بیان نظرات خود را دهید و در همان مرحلهی اول آنها را رد نکنید.
پی نوشت:
شريف الرضى، محمد بن حسين، نهج البلاغه (للصبحي صالح)، هجرت، قم، چاپ اول، 1414 ق، ص160.