وارث شدن جوارح انسان در دعای عرفه

دعای عرفه یکی از دعاهای نورانی است که امام حسین(علیه السلام) آن را در روز عرفه بیان فرمود. در فرازی از دعای عرفه، بکارگیری اعضا و جوارح انسان(دست و...) در مسیر خداپسندانه مورد توجه قرار گرفته است. «مَتِّعْنى بِجَوارِحى وَاجْعَلْ سَمْعى وَبَصَرى اَلْوارِثَيْنِ مِنّى؛ و مرا به اعضایم بهره مند کن، و گوش و چشمم را وارثان من کن.»[إقبال الأعمال،ج1، ص429]. مطابق این حدیث، باید اعضا و جوارح انسان در مسیر رضای خدا(طاعت الهی، کمک به خلق) قرارگیرند. چنانکه پیامبر اسلام می‌فرماید: «ايمان به خدا و نفع رساندن به بندگان او، دو خصلت نيك است كه برتر از آن چيزى نيست.»[تحف العقول‏، ص35]. در حدیثی دیگر از امام کاظم(علیه السلام) می‌خوانیم: «همانا خدا را در زمین بندگانی است كه برای رفع نیازهای مردم می‌كوشند، اینان در روز قیامت (از عذاب)، در امان هستند..»[ الكافي‏، ج2، ص197]. طبعا کسی که به دیگران کمک می‌کند، مردم از او خاطره خوبی دارند و این نکته یعنی بر بجا ماندن و وارث شدن کارهای نیک او در بین مردم، که توسط اعضا و جوارح او صورت گرفته است(دست و زبان و قدم انسان در جهت کمک به مردم، حرکت کرده است) اینگونه افراد در فردای قیامت از اجر عظیمی برخوردار هستند.

إقبال الأعمال( ط- القديمة)، ابن طاووس، على بن موسى‏، ناشر: دار الكتب الإسلاميه‏، سال چاپ: 1409 ق‏، ج1، ص429.
تحف العقول،  ابن شعبه حرانى، حسن بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، ناشر: جامعه مدرسين‏، سال چاپ: 1404 / 1363 ق‏، ص35.
الكافي( ط- الإسلاميه)،كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق‏، محقق / مصحح: غفارى على اكبر و آخوندى، محمد، ناشر: دار الكتب الإسلامية، سال چاپ: 1407 ق‏، ج2، ص197.