بعضی از دختران، یک نبرد جانانه ای راه می اندازند. می خواهند به همسن وسالای خودشان ثابت بکنند که خواهان بیشتری دارند، یا می خواهند ثابت بکنند که هیچ پسری، روی آن ها تاثیر گذار نیست؛ مثل این که می خواهند ثابت بکنند که می توانند شنا کنند، بدون این که خیس بشوند!
این ها به قصد «رو کم کنی» خیال می کنند که وارد یک بازی کودکانه شده اند؛ رقابتی که با خوشایندترین وضعیت، با «آبرو کم کنی» تمام می شود. جدال برای کم نیاوردن، خودش کم آوردن است.
خیلی از ارتباط های آزاد و خارج از چارچوب، از یک شیطنت یا کنجکاوی شروع می شوند. پاسخ دادن به یک تماس، فرستادن یک پیامک،یک نگاه،یک...
تجربه مشاورها می گوید: «دخترانی که احساس می کنند خیلی زرنگ هستند، معمولا زودتر بازی را شروع می کنند و بی خبر از سابقه فرد مقابل، در اندک زمانی چشم و دل می بازند و خودشان را یک سرگرمی برای حریف می بینند.» اینجاست که از هرطرف باران سرزنش بر سر و صورتشان می بارد و تنها خودشان را زمینه ای برای سرگرم شدن دیگران می بینند.
بعضی از شیطنت ها و کنجکاوی ها ممنوع است؛ چون آزمودن چیزی که به اندازه ی کافی برای دیگران دردسرآفرین بوده است،اصلا منطقی به نظر نمی رسد. شروع بازی ارتباط مثل امتحان مواد مخدر،قرص های روان گردان و خیلی موارد دیگر که وابستگی ایجاد می کند. این هم یک نوع وابستگی است،البته از نوعی بسیار متفاوت. اما متاسفانه بیش ترین بازنده های این بازی،دخترانند.