کمک به هم پیمانان حتی به مشرکین

پس از معاهده حدیبیه، مشرکان قریش درصدد نقض مفاد آن برآمدند. در فرصت مناسبی نبی مکرم اسلام با هم‌پیمان شدن با قبیله‌ی خُزاعه ـ که آن‌ها نیز مشرک بودند ـ هم‌عهد شدند تا مکه را فتح کنند. بعدها نیز بسیاری از افراد این قبیله به دین مبین اسلام گرویدند.[واقدی، کتاب المغازی، ج۲، ص۶۱۲] مطالعه‌ی این برگ از تاریخ به ما می‌آموزد جهت حفظ منافع اسلام وامت اسلامی حتی می‌توانیم با مشرکین هم‌پیمان شویم، مشروط به این‌که بتواند اسلام و مسلمین را از خطرات و تهدیدات حفظ کند و سبب حفظ منافع اسلام بشود.
پس از انقلاب، خصوصاً دفاع مقدس، شاهد بودیم کشورهای زیادی به سردمداری آمریکا با تسلیح و کمک‌های همه‌جانبه به صدام، علیه ایران فعالیت‌ می‌کردند، اما کشورهایی نظیر سوریه و لیبی با ایران وارد جنگ نشدند و حتی به ایران کمک هم کردند. اکنون نیز ایران با کمک‌های مستشاری در صدد کمک به یکی از آن کشورهای حامی ایران در جنگ، یعنی سوریه می خواهد حافظ آن پیمان نانوشته باشد، کشوری که امروزه آماج حملات مختلفی شده است و حرم اهل بیت و مقدسات اسلام در آن مورد حمله و تهدید است. بر اساس همان قاعده برادری، دشمنان مشرک، حفظ منافع اسلامی و دفاع از مظلوم و از همه‌ی اینها مهم‌تر وجود بارگاه نورانی حضرت زینب(سلام الله علیها) در سوریه، ایران از طریق اعزام نیروهای مستشاری نظامی به سوریه، این مهم را به انجام رسانده است؛ البته در این میان حرف‌های بی‌پایه‌ و اساسی مانند کمک مالی و تخلیه بودجه کشور برای حفظ اسد، زده می‌شود که فاقد سند و ادله  است و نقشه دشمن است و اگر دشمن، این حرف‌ها را القاء نکند باید شک کنیم.