دو عبارت فراموش شده از خطبه غدیر

از خطبه غدیر ما عبارت «مَنْ كُنْتُ مَوْلَاهُ فَهَذَا عَلِيٌّ مَوْلَاهُ؛ هرکس من مولای او هستم؛ پس این علی مولای اوست.» را شنیدیم و بسیاری از عبارت‌های آن خطبه بلند حتی برای شیعیان نشنیدنی مانده است. در آن خطبه بود که پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) مردم را مورد خطاب قرار داد و فرمود: «فَأُعْلِمَ كُلَّ أَبْيَضَ وَ أَسْوَدَ أَنَّ عَلِيَّ بْنَ أَبِي طَالِبٍ ع أَخِي وَ وَصِيِّي وَ خَلِيفَتِي وَ الْإِمَامُ مِنْ بَعْدِي الَّذِي مَحَلُّهُ مِنِّي مَحَلُّ هَارُونَ مِنْ مُوسَى إِلَّا أَنَّهُ لَا نَبِيَّ بَعْدِي وَ هُوَ وَلِيُّكُمْ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ وَ رَسُولِه؛ پس سفید و سیاه بداند که علی‌بن‌ابی‌طالب برادر من و جانشین من و امام پس از من است. جایگاه او برای من مانند هارون نسبت به موسی است مگر آنکه او بعد از من پیامبر نیست بلکه ولیّ شما بعد از خدا و رسول خداست.»( الاحتجاج،ج۱،ص۵۹) باز در ادامه همین خطبه حضرت محمد(صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمودند: «مَلْعُونٌ‏ مَلْعُونٌ‏ مَغْضُوبٌ‏ مَغْضُوبٌ مَنْ رَدَّ عَلَيَّ قَوْلِي هَذَا وَ لَمْ يُوَافِقْه؛ ملعون است ملعون است مغضوب است مغضوب است کسی که این گفته مرا رد کرده و با آن موافقت نکند.»(همان،ص۶۰) حال با شنیدن و دیدن این عبارات باز کسی می‌تواند مولا را در عبارت نخستین به معنای دوست بداند؟! و چرا اهل سنت بر ندیدن لفظ وصی و خلیفه در خطبه اصرار دارند؟!

پی‌نوشت:
الاحتجاج، طبرسی، نشر مرتضی، مشهد، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۵۹و۶۰.