برخي بر آن اند که چون مردم در دين به واسطه حضرت عيسي احيا گشتهاند، چنان که به وسيله روح خود حيات يافتهاند، او را «روح الله» گويند.همچنين گفته شده که چون آن حضرت مردگان را زنده ميکرد، روح الله نام گرفت.
پرسش: به چه علت حضرت عيسي مسيح (علي نبينا و اله و عليه السلام) را روح الله مي نامند؟اگر منظور بخشي از آيه ي (( نفخت فيه من روحي )) باشد که همه انسان ها روح الله هستند. مقام روح اللهي بالاتر است يا خليل يا کليم و يا حبيب اللهي؟ آيا اين لقب در قرآن کريم ذکر شده و يا از طريق روايات به ما رسيده است؟
پاسخ: در ابتدا درباره وجه نام گذاري حضرت عيسي به «روح الله»، بايد گفت که چند وجه در اين باره مطرح است.برخي بر آن اند که چون ايشان از موجودي صاحب روح به وجود نيامده و از موجود زنده مانند نطفه پديد نيامده، بلکه کاملاً به امر خدا و از جانب او آفريده شده است، او را «روح الله» گويند. (1)برخي بر آن اند که چون مردم در دين به واسطه او احيا گشتهاند، چنان که به وسيله روح خود حيات يافتهاند، او را «روح الله» گويند. (2)همچنين گفته شده که چون آن حضرت مردگان را زنده ميکرد، روح الله نام گرفت. (3)يا اين که روح به معناي نبوت است؛ چنان که در آيه قرآن آمده: «يلقي الروح مِن أمره علي مَن يشاء مِن عباده». و يا گفتهاند روح به معناي رحمت است و عيسي(ع) مايه رحمت و برکت براي بندگان خدا بود. از اين رو، به ايشان «روح الله» گفته شده است. (4)نکته ديگر اين که لقب "خليل" در قرآن به حضرت ابراهيم(ع) اطلاق شده است؛ (5) چنان که لقب "کليم" نيز در قرآن به حضرت موسي(ع) گفته شده است؛ (6) اما لقب "حبيب" بر اساس روايات بر پيامبر اکرم(ص) اطلاق شده است. درباره برتري مقام هاي انبياي يادشده بايد گفت که بر اساس آموزه هاي ديني، حبيب الله بر همه آن ها مقدم است.
در اين خصوص، مي توان به روايات و دلايلي بسياري استدلال نمود؛ از جمله در روايتي نقل شده که رسول خدا (ص) به امير مؤمنان فرمود: «خداوند هيچ کس را بهتر و گرامي تر از من، نيافريده است». علي(ع) پرسيد: «شما برتريد يا جبرئيل؟»فرمود: «خداوند پيامبران خود را بر فرشتگان مقربش برتري داده و مرا بر همه پيامبران و رسولان برتري بخشيده است. پس از من، اين برتري، ويژه تو و امامان پس از تو است. فرشتگان خدمتگزاران ما و خدمتگزاران دوستان ما هستند. اگر ما نبوديم، خداوند آدم و حوا را نمي آفريد. بهشت و دوزخ و آسمان و زمين را خلق نمي کرد. چگونه ما از فرشتگان برتر نباشيم، در صورتي که در توحيد و معرفت پروردگار و در تسبيح و تقديس و تهليل او، بر آنان سبقت داشته ايم... چگونه ما بر ملائکه برتر نباشيم و حال آن که ايشان به جهت وجود ما در صلب آدم (ع)، بر او سجده کردند...». (7)
از اين قبيل روايات، برتري اين بزرگواران بر تمام مخلوقات به دست مي آيد.
پينوشتها:
1. طبرسي، فضل بن حسن، تفسير جوامع الجامع، ج 2، ص 22، نشر دانشگاه تهران، 1377 ش.
2. ابي علي، فضل طبرسي، مجمع البيان، ج 4، ص 56، نشر دار العرفيه، بيروت، 1408 ق.
3. مصطفوي، حسن، التحقيق في کلمات القرآن، ج 4، ص 256، انتشارات نشر کتاب، تهران، 1360 ش.
4. طوسي، محمد بن حسن، التبيان في تفسير القرآن، ج 6، ص 359، دار الإحياء التراث العربي، بيروت، بي تا.
5. نساء (4) آيه 125.
6. بقره (2) آيه 253.
7. صدوق، عيون اخبار الرضا، ج 2، ص 237، نشر دار العلم، قم، 1377 ش.
مرکزملی پاسخگویی به سئوالات دینی