صیغه‌ی برادر و خواهری

سوال: چرا صیغه برادر و خواهری جایز نیست و صیغه‌های دیگر جایز است؟

پاسخ: دین مبین اسلام برای هر یک از ارکان و قسمت‌های مختلف زندگی افراد، قوانین و احکام خاص آنها را بیان نموده و از آن جمله بحث محرمیت میان زن و مرد نامحرم است. براساس آموزه های دینی و اسلامی، «برای محرم شدن دختر و پسر نامحرم، صیغه یا محرمیت خواهر و برادری وجود ندارد و تنها با صیغه ازدواج دائم یا موقت، زن و مرد نامحرم به یکدیگر محرم می شوند.» [توضیح المسائل مراجع، ج2، ص449]
حال این سوال را می‌توان پرسید که منظورو هدف از ارتباط با جنس مخالف چیست که بخواهیم ماهیتی به عنوان برادر و خواهری میان آنها ایجاد کنیم؟ اگر رابطه زن و مرد نامحرم در حیطه متعارف اجتماعی مثل مباحث آموزشی یا اقتصادی و نظاير آن است که هیچ ممنوعیتی در این موارد نیست و اشکالی هم ندارند و اگر هدف از محرمیت مباحث عاطفی و فیزیکی است که راهکار آن نیز صیغه نکاح و ازدواج می باشد که نهایتا می‌توان آن را به شروطی در نوع ارتباطات با رضایت و تعهد طرفین محدود کرد؛ پس نیازی به صیغه خواهر و برادری نیست و ارتباطات در غیر این چهارچوب با توجه به آموزه‌های دینی  و تجارب افراد، مطلوب و معقول و مشروع نيست و کمینگاه آسیب‌های متعدد و نفوذ شیطان بوده و از آن نهی شده است.
قرآن در دو مورد يکی در سوره مائده آيه 5 و ديگري در سوره نساء آيه 25 زنان و مردان را از داشتن روابط دوستانه با جنس مخالف بر حذر داشته و مورد مذمت قرار می دهد: «فَانْكِحُوهُنَّ بِإِذْنِ أَهْلِهِنَّ وَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ مُحْصَنَاتٍ غَيْرَ مُسَافِحَاتٍ وَلَا مُتَّخِذَاتِ أَخْدَانٍ [نساء/25] پس آنان را با اجازه خانواده‏ شان به همسرى [خود] درآوريد و مهرشان را به طور پسنديده به آنان بدهيد [به شرط آنكه] پاكدامن باشند نه زناكار و دوست‏گيران پنهانى نباشند.»

پی نوشت:
توضیح المسائل مراجع، ج 2، ص 449، مسئله ی 2276.