- ذلت انسانها در برابر یکدیگر ناپسند و مذموم است و کسی حق ندارد نزد دیگر انسانها خود را خوار کند، ولی ذلت بندگان در برابر پروردگار عالم امری ممدوح و پسندیده است که خداوند بدان دستور داده است.
حضرت زهرا (سلاماللهعلیها) درخطبه فدک یکی از علل وجوب نماز را اینگونه بیان فرمودند: «خداوند نماز را مایه دور شدن شما از تکبر قرار داد.» [من لا يحضره الفقيه، ج3، ص568] البته ممکن است وجوب نماز علتهای دیگری هم داشته باشد، ولی صدیقه طاهره (سلاماللهعلیها) در این خطبه به یکی از آنها اشاره فرمودند.
بنابراین یکی از آثار نماز و سجده آن است که انسان در مقابل خداوند هرگونه تکبری را کنار بگذارد و این به معنای این نیست که انسان در برابر دیگر موجودات هم خوار و ذلیل باشد، همانگونه که انبیاء و اولیای الهی در برابر خداوند سر به سجده مینهادند، ولی در برابر زورگویان و متجاوزان با اقتدار میایستادند. لذا امیرالمومنین (علیهالسلام) در مناجات خود به خداوند اینگونه عرض میکند: «أَنْتَ الْعَزِيزُ وَ أَنَا الذَّلِيل» [مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج1، ص267] ولی در برابر دشمنان آنگونه که روایت شده است «پرچمداران سپاه شرک در جنگ احد نه نفر بودند که همه آنها به دست على(علیهالسلام) به هلاکت رسیدند.» [الارشاد، ص 47]
در نتیجه ذلت و سر به سجده نهادن در برابر خداوند برای بندگان نه تنها عیب نیست، بلکه موجب رشد و تعالی آنهاست و لذا نماز که یکی از مصادیق ذلت و خاکساری در پیشگاه مقدس الهی است، نردبان هر فرد مومن و با تقوا به حساب میآید.
پینوشت
ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم، قم، 1413 ق. ج3، ص568.
طوسى، محمد بن الحسن، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، مؤسسة فقه الشيعة، بيروت، 1411 ق، ج1، ص267.
مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد، مکتبه بصیرتى، (بى تا)، قم، ص 47.
نظرات
با سلام و احترام مطلب شما در کلوپ سخن آشنا بازنشر و منتشر شد.
http://www.cloob.com/name/sokhanashna