بخشنده ترین مردم

بسیار اتفاق می‌افتد که انسان از کسی ناراحت می‌شود یا حقی از او توسط دیگران ضایع شده و سبب خصومت و دشمنی می‌شود. در این میان فرد امکان انتخاب از بین سه گزینه را دارد: اول آنکه از فرد مقابل کینه به دل گرفته و به دنبال مقابله به مثل باشد. دوم آنکه به مسئولان قضایی مراجعه کرده تا به حقش برسد. سوم آنکه ببخشد. مطمئناً راهکار اول کاری بسیار غلط و غیر قابل دفاع است. چه بسیار اتفاق افتاده که رفع خصومت‌های شخصی منجر به جرم‌های بسیار بزرگتر و مشکلاتی بسیار پیچیده تر شده است. راهکار دوم هم راهکاری منطقی است ولی در خیلی از موارد نباید روی آن فکر کرد. زیرا خیلی از مشکلات و اختلافات ارزش پیگیری‌های حقوقی و طی مراحل قضایی را ندارد. اما راهکار سوم از چندین جهت قابل دفاع است. راهکاری که فراینداخلاقی را جایگزین فرایند حقوقی می‌کند. در سایه این راهکار فرد به یک آرامش روانی دست یافته و به جای اتلاف وقت و انرژی در دادگاه‌ها با خدای خویش معامله می‌کند. حتی بخشش سبب شرمندگی طرف مقابل نیز می‌شود. بخشش و گذشت در سیره و سخنان پیامبر و اهل بیت(علیهم‌السلام) بسیار دیده شده است. در حدیثی امام حسین(علیه‌السلام) فرمودند:«إِنَ‏ أَعْفَى‏ النَّاسِ‏ مَنْ‏ عَفَا عِنْدَ قُدْرَتِه‏؛ همانا بخشنده ترین مردم کسی است که به هنگام قدرتمندی ببخشد.»[نزهة الظاهر، ص۸۲]

پی‌نوشت:
نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، حلوانی، حسين بن محمد بن حسن بن نصر، مدرسة الإمام المهدي عجل الله تعالى فرجه الشريف‏، قم‏، ص۸۲.