ارتباط تلگرامی با زن شوهردار

سوال: مدتی است که یک پسر 16 ساله و خانمی 23 ساله که دارای شوهر می باشد از طریق تلگرام ارتباط دارند. آیا این ارتباط که  به صورت عکس فیلم و تماس صوتی برای ارضای جنسی هر دو طرف استفاده شده است ( با وجود مطلع بودن از گناه آن) زنا محسوب می‌شود؟ آیا توبه پسر یا زن پذیرفته می‌شود در درگاه خداوند؟ چه کاری باید برای  توبه  انجام دهند تا مورد خوشنودی خدا واقع شوند (هم پسر و هم زن)؟ آیا پسر باید از شوهر زنی که با آن رابطه نامشروع ایترنتی داشته حلالیت بگیرد؟ لطفا راهنمایی بفرمایید.

پاسخ: از نظر شرع مقدس اسلام، هرگونه ارتباط بین زن و مرد نامحرم، اعم از ارتباط مستقیم و غیر مستقیم، اگر با قصد لذت (جنسی) باشد یا خوف فتنه و ترس افتادن به گناه در آن ارتباط وجود داشته باشد، جایز نبوده و اشکال دارد.[مراجع معظم تقلید] و بدیهی است که گناهان مراتب و درجات مختلفی دارند و در این بین ارتباط با زن شوهردار از گناهانی است که عقوبت سنگینی را در پی دارد. گناه و معصیت، مانند لجن زار متعفنی است که انسان، هر چه بیشتر در آن فرو می رود، کمتر بوی تعفن آن را حس می کند، زیرا حس بویایی او از کار می افتد و متوجه غرق شدن بیشتر خود نمی شود. از طرف دیگر، تصمیم جدی انسان به بازگشت از هر جای این مسیر باتلاق و متعفن، خود یک پیروزی است.
همانطور که خداوند در قرآن می فرماید: «قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ [زمر/53] بگو اى بندگان من كه بر خويشتن زياده‏ روى روا داشته‏ ايد از رحمت‏ خدا نوميد مشويد در حقيقت ‏خدا همه گناهان را مى ‏آمرزد كه او خود آمرزنده مهربان است.» اما باید دانست که توبه دارای مراتبی است:1. پشیمانی و عزم بر ترک گناه، 2. ترک گناه، 3. جبران گناه (کسب فضائل اخلاقی و انجام اعمال نیک)، و برای اینکار اولین قدم قطع ارتباط و دوری از هرگونه ارتباط دوطرف بایکدیگر است و چون صدمات و آسیب‌های مطلع شدن فرد دیگری در این گونه روابط  بسیار ناگوار و حتی گاهی غیر قابل جبران است در جبران این کار به توبه بسنده کرده و نیازی به کسب حلالیت از همسر این خانم نیست.

پی نوشت:
امام، استفتاءات، ج 3، س 52؛ آیت الله بهجت، توضیح المسائل، م 1936؛ آیت الله مکارم، استفتاءات، ج 1، س 819؛ آیت الله تبریزی، استفتاءات، 1622؛ آیت الله صافی، جامع الاحکام، ج 2، ص 1673، آیت الله نوری، استفتاءات، ج 2، س 656؛ آیت الله فاضل، جامع المسائل، ج 1، 1718؛ آیت الله خامنه ای، اجوبة الاستفتاءات، س 1145.