-زن در اسلام از جایگاه والایی برخوردار است، تا جایی که هیچ دینی به اندازه اسلام برای زن چنین بهاء و ارزشی قائل نیست.
زن و شوهر مسلمان در برابر یکدیگر از حقوق مشترکی برخوردارند که این حقوق را دین مشخص می‌کند، ولی متاسفانه برخی‌ها پندارشان بر آن است که در اسلام مرد ذی نفع و زن مظلوم واقع شده و برای این برداشت خود به احادیثی استناد کرده‌اند، از جمله این روایت که امام صادق (علیه السلام) می‌فرماید: «رسول خدا از اينكه زن بدون إجازه شوهر از منزل خارج شود، نهی فرموده است». [وسائل الشيعه، ج20، ص161]
در پاسخ باید گفت اولا: إطاعت از شوهر، مطلق و همه جانبه نيست، بلكه مربوط به حقوقی است كه خداوند متعال برای مردان نسبت به زنان قرار داده و با توجه به آيات و روايات این حقوق، به دو قسم واجب و مستحب تقسيم می‌شود.
ثانیا: همانطور که زنان نسبت به مردان وظایفی دارند، مردان هم نسبت به همسران خود تکالیفی به عهده دارند از جمله:
1: تامین رفاه و آسایش خانواده؛ چون قرآن می‌فرماید: «الرِّجالُ قَوَّامُونَ عَلَي النِّساءِ؛ مردان، سرپرست زنانند.» [نساء/34] و پیامبر اكرم (صلی‌الله‌عليه‌و‌آله) می‌فرمایند: «از ما نيست كسی كه وسعت زندگی بر او داده شود و او بر خانوادهاش سخت بگيرد.» [مستدرك الوسائل، ج 15، ص 256] و در جای دیگر می‌فرماید: «نشستن مرد در كنار خانوادهاش، نزد خدای بزرگ، دوست داشتنی‌تر از اعتكاف و نشستن در اين مسجد من است.» [ميزان الحكمة، ج4، ص287]
2: احترام و محبت به زن؛ هر مردی موظف است که احترام همسرش را نگه دارد و محبت لازم را نسبت به او ابراز دارد. قرآن می‌فرماید: «وَ عاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ [نساء/19] و با آنان، بطور شایسته رفتار کنید.» در روایت آمده است که «حقّ زن اينست كه بدانى خداوند او را مايه آرامش و انس تو قرار داده است و بدانى اين نعمتى است كه خداوند به تو داده، پس بايد او را گرامى دارى و با وى نَرمى كنى. [بحارالانوار، ج 74، ص 5] تا جایی که اظهار محبت به همسر از نشانه‌های ایمان شمرده شده است. از این رو پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) میفرمايد: «هر چه ايمان انسان كامل تر باشد به همسرش بيشتر اظهار محبت مينمايد.» [بحارالانوار، ج 103، ص 228]
نتیجه اینکه بر خلاف توهم برخی‌ها هیچ دینی به اندازه اسلام به زن ارزش و بهاء نداده و شان و منزلت او را بالا نبرده است.
پی‌نوشت
شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، وسائل الشيعة، مؤسسة آل البيت عليهم السلام، قم، 1409 ق.ج20، ص161.
نورى، حسين بن محمد تقى، مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، مؤسسة آل البيت عليهم السلام، قم، 1408 ق، ج 15، ص 256.
محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، دارالحدیث، قم 1384، ج4، ص287.
مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار، دار إحياء التراث العربي، بيروت، 1403 ق، ج 74، ص 5.
مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار، دار إحياء التراث العربي، بيروت، 1403 ق، ج 103، ص 228