شفیق بن ابراهیم می گوید:
پنج سؤال را از هفتصد عالم پرسیدم، و درجواب پاسخ یکسانی را دریافت کردم.
1- پرسیدم:عاقل چه کسی است؟ گفتند: کسی که محبت دنیا در دلش نباشد.(چون حبّ دنیا انسان را ازمحبوب حقیقی «خدای متعال» غافل کرده وشقاوت وبدبختی و عذاب الهی را نصیب انسان می کند.)
2- پرسیدم: زرنگ ترین مردم چه کسانی اند؟ گفتند: کسی که دنیا وی را مغرور خود نسازد. (چون غرور ظاهری دنیا به خاطر ثروت و اولاد و علم و مقام و... باعث بدبختی و هلاکت انسان می شود.)
3- پرسیدم: ثروتمند چه کسی است؟ گفتند: کسی که راضی باشد به آنچه خدا به وی عطا کرده.
4- پرسیدم: فقیر کیست؟ گفتند: کسی که همیشه در فکر زیاده خواهی است. ( به عبارت دیگر حریص و طماع بودن)
5- پرسیدم: بخیل کیست؟ گفتند کسی که حق الهی را نمی پردازد. (مثلا انفاق و احسان نمی کند و...)
منبع: کتاب چهل مجلس وهزارحدیث،نویسنده احمد دهقانص267،انتشارات ناصر،1385