- ضررهای استفاده از شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های غیربومی، بر اهل اطلاع، پوشیده نیست و ما بارها از این ناحیه ضربه خورده‌ایم.
در عصر جولان و حاکمیت رسانه‌ها، تلاش دشمن برای نفوذ و ضربه‌زدن از این طریق، موضوع تازه و عجیبی نیست. در جنگ نرم، اساسا ابزاری گسترده‌تر و کارآمدتر از رسانه پیدا نمی‌شود چون هر فکر و فرهنگی با رسانه، قابل تغییر و جایگزینی است.
اگر زمانی، مستکبران دنیا برای غالب کردن افکار خود در جامعه‌ی هدف، به سلاح نظامی متوسل می‌شدند، امروز اما این روش -به‌خاطر هزینه‌ها و تبعاتش- منسوخ شده و جای خود را به روشی جدید داده است.
در روش جدید، خشونت حملات نظامی دیده نمی‌شود بلکه دشمن، با ابزار جذاب و فریبنده وارد کارزار می‌شود. تأسیس شبکه‌های متعدد تلویزیونی و اینترنتی در همین راستا ارزیابی می‌شود که کارشان پمپاژ اخبارِ –غالبا جهت‌دار- است که البته با لبخند و ژست خیرخواهی انجام می‌شود ولی در واقع، برای ایجاد بدبینی و تنفر صورت می‌گیرد. و یا شبکه‌هایی که برای مخاطب خود رقص و فیلم مبتذل پخش می‌کنند، هیچگاه مستقیما علیه اعتقادات مخاطب، شمشیر نمی‌کشند ولی عملا دین و اخلاق او را به آتش می‌کشند بدون اینکه مخاطب متوجه شود.
آفات اعتقادی، سیاسی و اخلاقی ذکر شده، به صورت یکجا در شبکه‌های اجتماعی –که از خارج کشور، هدایت می‌شوند- قابل تحقق است. کیست که نداند چگونه اخبار جهت‌دار و دروغ، خیلی سریع و با شیوه‌هایی مثل هشتگ‌زدن قابل انتشار در سطح گسترده است و یا دسترسی به محتوای مستهجن، در کمترین زمان، قابل تحقق است. با این توضیح، یک شبکه‌ی اجتماعی غیربومی هر زمان که اراده کند می‌تواند خطر و آسیبی بزرگ برای اعتقادات، اخلاق و امنیت جامعه ایجاد کند، بنابراین خیلی واضح و عقلایی است که جلوی فعالیت شبکه‌های اجتماعی خارجی گرفته و با نوع داخلی‌اش جایگزین شود. البته تلاش برای پیشرفته و مدرن‌کردن شبکه‌های اجتماعی بومی هم حرف صحیحی است که حتما باید انجام بگیرد.