روایتی که در مورد پوشش زنان برای خروج از خانه بیان شده است،برای دوری زنان از خودآرایی مذ موم است.
روایتی از رسول گرامی اسلام(صلیاللهعلیهوآله) نقل شده است که سبب شده، که برخی دین اسلام را، دین تحجر معرفی کنند که در صدد است زنان را تحقیر کند، و این در حالی است که اصل انتساب این حدیث به آن حضرت دارای شائبه و اشکال است، که در نوشتاری دیگر به بررسی آن پرداختیم.[1] از اینرو در این نوشتار به بررسی محتوایی آن میپردازیم:
در این حدیث اینگونه آمده است «النِّسَاءُ عَوْرَةٌ فَاحْبِسُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ وَ اسْتَعِينُوا عَلَيْهِنَّ بِالْعُرْي: زنان را در خانه حبس كنيد و براى حبس آنها در خانه به عريان كردن آنها توسّل جوييد.»
قبل از بررسی محتوای این حدیث لازم است به این نکته توجه کنیم، که شاید این حدیث مربوط به یک مصداق خاص بوده است، و امام آن را به عنوان یک قاعده عمومی بیان نکرده است، همانگونه که در احادیث متعددی از ائمه معصومین(علیهمالسلام) در مورد اشخاص خاص سخنانی در ستایش یا مذمت آنان بیان شده است.
اما بر فرض اگر قبول کنیم که این روایت در صدد بیان یک قاعده عمومی است، هرگز مقصود، آن این نیست که زنان را عریان و لخت در خانه نگه دارید، بلکه مقصود عبارتی کنایهای است از اینکه برای زنان لباسهای نو تهیه نکنید، همانگونه که در صحبتهای روز مره، زمانی که زن یا فرزند انسان لباس نویی ندارند، میگویند: ما هیچ لباسی نداریم و مقصود آنها این نیست که لخت و عریان هستند، بلکه منظور این است که ما لباس نویی نخریدیدم.
شاید بتوان گفت این روایت، ناظر به زنان خاصی باشد که حس خودنمایی و خود آرایی آنان به حالت افراط رسیده و جامعه را به سمت نابودی میکشانند؛ و منظور حضرت این باشد که اگر زنی تمام همت و تلاشش خود نمایی کردن است و هر روز با آرایش و لباسی جدید در میان جامعه حاضر شده و باعث نابودی جامعه و از بین رفتن حالت عفت و حیا در جامعه شود، اینگونه زنان را در خانه حبس و با نخریدن لباس نو و وسایل جدید، این حس را تعدیل کرده و جامعه را از این بلای ویرانگر نجات دهید. لذا روایت اصلا ناظر به زنان مومن و زنانیکه این حسشان در حد معمول است، نیست.
آن چه که این برداشت را تأیید میکند، اصول و مسلماتی است که در شریعت مقدس اسلام به آن توجه شده است مانند اینکه مرد موظف است که برای فرزند و همسر خویش لباس مناسب و در شأن آنان تهیه کند و در صورتی که در این زمینه کوتاهی کند، حاکم شرع حق دارد طلاق این زن را از شوهر بگیرد، بدون آنکه شوهر به آن رضایت داشته باشد.[2]
در نتیجه: این روایت در صدد کنترل حس خود آرایی و خودنمایی زنان است، نه اینکه در صدد تحقیر آنان باشد؛ بلکه اگر این خودآرایی و حس خودنمایی در خانواده و برای همسر انجام شود، سبب الفت و صمیمیت میشود.[3]
_____________________________________________________
پینوشت
[1]. بررسی روایت بی لباسی زنان
[2]. من لایحضره الفقیه،شیخ صدوق، دفتر انتشارات اسلامى، ج3، ص441.
[3]. کافی، ثقه السلام کلینی، الاسلامیه، ج5،ص508.
نظرات
شما واقعا در نشون دادن حماقت به حد اعجاز رسیدین
سلام علیکم
کاش به جای اهانت، عیب کارمان را به ما هدیه میدادید.