نباید با وعده رحمت بیش از حد الهی، گناهان را سبک شمرد و مرتکب شد.
یکی از بحثهایی که در مورد معاد و قیامت طرح است، این است که برخی میگویند خدا هم اینقدر سختگیر نیست و از گناهان ما میگذرد و رئوف و مهربان است و بسیار آمرزنده. همین مطلب باعث شده برخی در رعایت مسائل دینی دچار سستی شده و برخی محرمات الهی را به بهانه اینکه خدا مهربان است را انجام دهند و یا برخی واجبات الهی را ترک کنند.
به نظر میرسد این شبهه، شیطانیترنی شبهه ایست که در مورد معاد و جهان آخرت میتوان مطرح کرد؛ بدون شک این افکار توسط شیطان به انسان القا شده و او را به سمت گناهان و اباحهگری سوق میدهد. شیطان در ابتدا تلاش میکند با رخنه در قلب و روح آدمی، اعتقادات او را خراب کرده و از انسان، دشمن خداوند متعال بسازد و انسان را کافر و بیدین از دنیا ببرد. اگر انسان منکر وجود خدا، نبوت یا معاد و جهان آخرت گردد، کافر محسوب شده و در عذاب ابدی خواهد بود و هرگز از جهنم خلاصی ندارد. قرآن کریم در این باره میفرماید: «إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ وَ ظَلَمُواْ لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَ لَا لِيهَْدِيَهُمْ طَرِيقًا * إِلَّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا وَ كاَنَ ذَالِكَ عَلىَ اللَّهِ يَسِيرًا [نساء/ 168 و 169] بىترديد كسانى كه كافر شدند و ستم ورزيدند، خدا بر آن نيست كه آنان را بيامرزد و به راهى [مستقيم و استوار] هدايت كند. مگر به راه دوزخ كه در آن جاودانهاند و اين كار بر خدا آسان است».
عبارت «خَالِدِينَ فِيهَا أَبَدًا» دال بر جاودانه بودن عذاب آنهاست و اینکه آنان به خاطر کفرشان هرگز از عذاب الهی رهایی پیدا نمیکنند. لذا شیطان تمام تلاش خود را به کار میگیرد تا به این مهم دست پیدا کرده و آدمی را تا ابد بیچاره کند.
اما اگر نتوانست اعتقادات او را تخریب کند و از این راه ناامید گشت، سراغ عمل میآید و در مرحله دوم، تمام سعی و کوشش خود را به کار میگیرد که عمل او را تحت الشعاع قرار داده و از دستورات الهی دور کند و انسان را به انجام محرمات الهی و ترک واجبات الهی تشویق کرده و به این سمت سوق دهد و از این طریق وارد جهنم کند.
یکی از شگردهای او که گاهی از زبان برخی منبریهای بیسواد نیز خارج میشود و باعث اباحهگری در جامعه و جرأت بر گناه میشود، توجه بیش از حد به جنبه رحمت خداست و اینکه او رحیم است و رحمان و بندگانش را دوست دارد و با انجام چند گناه کوچک انسان را به جهنم نمیبرد، او بزرگ و کریم است و عذاب ما برایش سودی ندارد، لذا نباید از او ترسید و باید او را دوست داشت. این ندای شیطان است که از زبان برخی بیرون میآید و شیطانیترین وسوسه موجود برای انسان است. ما برای طولانی نشدن مطالب، پاسخ این شبهه را در چندین پست میدهیم.
اما در اینجا به طور خلاصه عرض میکنم که این اندیشه شیطانی، مخالف قرآن، روایات و عقل بوده و به هیچ وجه صحیح نیست. حتی در زمان اهل بیت(علیهمالسلام) گروهی با این تفکر ایجاد شد و به «مرجئه» معروف شدند و معتقد بودن ایمان، فقط اعتقاد قلبی به خداست و با وجود آن، هیچ عملی به دین ضرر نمیزند و همین برای نجات کافی است و نیازی به ترک گناهان یا انجام واجبات نیست، لذا در عمل کاملا مانند کفار عمل میکردند و در زبان مسلمان بودند. این افراد و این اعتقاد، به شدت مورد نهی ائمه اطهار(علیهمالسلام) بوده و آنها را لعن میکردند.[1]
لذا اگر کسی در زمان حال نیز همین سخن را بگوید، بدون شک مرد لعن اهل بیت بوده و سخنش اصلا درست نیست، بلکه نجات انسان از آتش جهنم دو رکن اساسی لازم دارد یکی اعتقاد سالم است و دیگری عمل صالح.
___________________________________
پینوشت
[1]. المحاسن، برقى، احمد بن محمد بن خالد، دار الكتب الإسلامية، قم، 1371 ق، چاپ دوم، ج 2، ص 353.
شیطان با بزرگ جلوه دادن رحمت الهی و اینکه او رئوف و مهربان است، تلاش میکند انسان را بیپروا کند و اباحهگری را ترویج دهد و انسان به راحتی به گناهان و ترک واجبات الهی بپردازد و هیچ ترسی از خدا نداشته باشد. این اندیشه به شدت مورد نهی اهل بیت(علیهمالسلام) بوده و صاحبان این اندیشه را لعن کردهاند.
نظرات
با سلام و احترام
مطلب شما در کانال اعتقادات منتشر شد.
https://eitaa.com/kalamema