خوش بینی به غرب و عدم اعتماد به توان داخلی یکی از مهمترین آفت ها در بین مسئولین است و روایت ذوق‌زده‌گی‌ای که زود کور شد.
توتال یک شرکت فرانسوی است که توسط ارنست مرسیه در سال 1924 تأسیس شد. این کمپانی عظیم نفتی، چهارمین شرکت بزرگ جهان درزمینهٔ نفت و گاز می‌باشد.[1]
در ماجرای تحریم‌های ظالمانه این کمپانی عظیم به‌یک‌باره تمام متخصصین خود را از ایران خارج کرد و عملاً روند استخراج و پالایش نفت در ایران را دچار چالش نمود. بعدازاین جریان دولت وقت از سپاه کمک خواست و قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا علی‌رغم تمام تحریم‌ها موفق به ساخت و تعمیر پالایشگاه‌های مختلفی در کشور شد.[2]
در 18 آبان سال 95 و پس از امضای قراردادی به اسم برجام ، مجدد مسئولین نفتی کشور توتال را وارد ایران کردند و گفتند در الگوی قراردادهای نفتی دقت می‌کنند تا اینکه با خروج توتال متضرر نشوند.[3]
اما حال پس از خروج آمریکا از برجام توتال هم قصد خروج از ایران را دارد و این در حالی است که توتال در ایران بر روی یک میدان نفتی مشترک با قطر تمرکز کرده بود. میدان نفتی که قطر به‌سرعت در حال استخراج منابع آن است و هر ساعت تأخیر ما موجب هزاران دلار ضرر و زیان خواهد بود.[4]
جالب‌تر از آن اینکه نه‌تنها توتال به خاطر خروج از کشور در این شرایط حساس، خسارتی به ما نمی‌دهد ، بلکه ما تمام خرج‌هایی را که در این دو سال در ایران کرده است را باید به وی برگردانیم.
و حال ما در پله اول هستیم و تمام این‌ها به خاطر عدم اعتماد به توان داخلی است. قدرت داخلی که پالایشگاه عظیم ستاره خلیج‌فارس را افتتاح می‌کند می‌تواند مشکلات نفتی ما را حل کند اما غرب‌زدگی عده‌ای ، فرصت بروز استعدادهای داخلی را نابود می‌کند.
غرب‌زدگی که در تصاویر استقبال از مدیر توتال کاملاً مشخص است.
پی‌نوشت:
[1] http://yon.ir/YJHol
[2] http://yon.ir/NJvYy
[3] http://yon.ir/CZAL6
[4] http://yon.ir/bK5lr