بخاطر محدودیت های والدین، به فکر خودکشی و فرار افتادم!!!

عرض سلام دارم خدمت شما خواهر گرامی

ابتدا از حضور شما و اعتماد به ما تشکر میکنم، مطالبتون رو خوندم به خاطر مشکلاتی که دارید و از اونها رنج می برید متاسف و ناراحت شدم، نکاتی در صحبتتون بود که حکایت از فهم و درایت و شناخت شما داره مانند همان جمله آخری که گفتید «خودشونو دوست دارم ولی از رفتاراشون و حرفاشون متنفرمممم» اعتقاد به این جمله خیلی میتونه بهتون کمک کنه. آیا تا به حال این جمله را به پدر و مادرتون گفتید؟ بهشون گفتید که خیلی دستتون دارم ولی این جور رفتار و گفتارهاتون منو به شدت ناراحت میکنه؟ آیا تا به حال تونستید توی یک فضای صمیمی و عاطفی با مادرتون صحبت کنید و بدون تندی و عصبانیت حرف خودتون رو  بزنید؟

ببینید همیشه حرفها، رفتارها، هیجانات هر شخصی میتونه روی رفتارها، گفتارها و هیجانات اطرافیان تاثیر بزاره  مثلا اونا یه چیزی به شما میگن شما ناراحت میشی و به خاطر ناراحتی اعتراض میکنی و با تندی رفتار میکنی و یه چیرهایی میگی که باعث میشه اونا هم ناراحت بشن و چیزایی بگن یا تصمیماتی بگیرن که باعث ناراحتی شما بشه و همین بده بستان به صورت یک دایره بین شما و والدینتون بچرخه و حال شما و اونا رو خراب کنه. پس در قدم اول باید یه جوری این چرخه را شما بشکنی، اینکه میگم شما این چرخه را بشکنی چون مخاطب ما شما هستید و قراره از جانب شما یه کاری انجام بشه و قطعا اگه اونا مخاطب من بودن توصیه های لازم را به اونا میدادم. معمولا در این مشکلات باید همه حضور داشته باشن تا روانشناس بتونه از همه کمک بگیره برای بهتر شدن اوضاع. اما خب مخاطب ما شما هستید. البته یه پیشنهاد هم بهتون میکنم اگر پدر یا مادرتون شرایطش رو دارن میتونی همین سایت رو بهشون معرفی کنی تا بیان مشاوره بگیرن.

سعی کنید با برقراری ارتباط مثبت و سازنده با اونها بتونید حرف تون رو بزنید، انتظارات خودتون رو زیبا بهشون بگید، انتظارات اونها را شناسایی کنید و اگر انتظار به جا و منطقی بود بپذیرید و اگر نبود سعی کنید در ابتدا با اونا همراهی کنید و سپس با مهارت اونا را قانع کنید.

اگر در ادامه مساله ای بود که نیاز به راهنمایی داشتی میتونی مطرح کنی تا پاسخگو باشیم.

موفق باشی.

مخاطبان گرامی، سلام و تشکر از اعتماد شما به این مرکز.

واقعیتی که باعث می شود پدر و مادرها نتواند با فرزندان حس و فکر مشترک داشته باشند، شکاف نسل هاست. این یک واقعیت است که شرایط و اوضاع اجتماعی خیلی تغییر کرده است. رسانه ها، تفریحات، باورها و سبک زندگی کاملا تغییر کرده است. والدین ارزش هایی دارند که احساس وظیفه می کنند به فرزندان منتقل کنند و وقتی وضعیت دگرگون شده جامعه را می بینند، به یکباره وحشت آنها را فرا می گیرد و ممکن است اقداماتی انجام دهند که منطقی هم نباشد.

خب فرزندان حرف هایی دارند که ممکن است برخی از آنها منطقی باشد ولی پدر و مادرها نه تنها آنها را نپذیرند و حتی به آنها گوش هم ندهند، ولکن اینطور نیست که آنها هیچ حرفی برای گفتن نداشته باشند. احتمالا اگر آنها هم الان اینجا حاضر بودند حرف هایی داشتند که شاید برخی از آنها منطقی بود.

واقعیت این است که فرهنگ جامعه وضعیت خوبی ندارد و هیچ کس تایید نمی کند که الان شرایط جامعه، خوب است. پدر و مادرها نگران رفتارهایی هستند که از برخی دختر و پسرها می بینند و برای آنها تابو است و هیچ گاه نمی توانند تصور کنند که فرزندشان، چنین رفتار کند. آنها به شدت احساس ناامنی می کنند. نمی خواهند محصول عمرشان از دست برود. روابط ناسالم دختر و پسرها، رفتن آبروی خیلی از دختران، خودکشی بخاطر این روابط، سقط جنین های ناخواسته در این روابط، آمار طلاق بسیار بالا و خیلی مسائل اجتماعی دیگر، باعث وحشت والدین شده و همین وحشت باعث می شود که آنها به فرزندان خود اعتماد نداشته باشند یا اگر دارند به جامعه اعتماد نکنند و خیلی وقت ها غیر منطقی هم رفتار کنند.

واقعیت این است که هم والدین و هم فرزندان نیاز به آموزش و مشاوره دارند. شاید آنها حاضر به مشاوره نباشند ولی همین که فرزندان هم بتوانند با آنها همدلی کنند و احساس آنها را درک کنند، کمتر در این شرایط اذیت می شوند.

هر کسی تاریخچه ای دارد، پر از اتفاقات ریز و درشت که باعث می شود رابطه خاصی را با پدر و مادرش داشته باشد. برای بهتر شدن رابطه با والدین لازم است که مرحله به مرحله و تحت نظر مشاور این رابطه را اصلاح کنید.

البته تکنیک هایی هم برای جلب اعتماد و کسب آزادی های معقول از والدین وجود دارد که می شود در مورد آنها صحبت کرد.

اولین کاری که باید بکنید این است که به این فکر کنید که والدین شما از چه چیزی هراس دارند؟ آنها چرا چنین رفتار می کنند؟ باورهای و ارزش های آنها چیست؟ شما صریحا به باورها و ارزش های آنها اشاره کنید و بگویید که من می دانم که این مسئله برای شما مهم است، من می دانم که می ترسید که در دانشگاه .... باشد، و تاکید کنید که شما هم باورهای آنها را قبول دارید و به آنها مقید هستید.

در گفتار از کارهایی که برخی دختر و پسرها می کنند برائت بجویید و بگویید که مثلا فلانی این کار را کرد، چه کار بدی کرد، چطور می تواند چنین رفتار کند، مگر مسلمان نیست، مگر حیا ندارد. شما با این رفتارها نشان می دهید که با والدین تان همفکر هستید و باورهای آنها را دارید و به آنها معتقد و مقید هستید و اعتماد را به آنها هدیه می دهید. باور کنید اگر مدتی چنین رفتار کنید، آنها نیز به شما اعتماد می کنند. پس شما باید به آنها ارامش بدهید تا به شما اعتماد کنند.

البته قبل از آن باید فکر کنید و ببینید آنها چه باورهایی دارند و چه ارزش هایی باعث وحشت آنها شده است.

مشاوره بصورت خانوادگی هم می تواند خیلی مفید باشد و بهتر است با هم صحبت کنید و با هم برای مشاوره اقدام کنید.