در فرهنگ قرآن کریم هیچ گاه مال و ثروت عامل تکریم و سبب بزرگی صاحب مال نبوده است، همان گونه که تنگدستی عامل تحقیر شخص، حساب نمی شود. و آنچه که عامل بزرگی و کرامت شخص است، تقواست.
چند وقت پیش تصاویری از یکی از باغ های مرکّبات اسراییلی که در آن تصاویری بسیار زیبا از درختان پرتقال با میوه های فراوان(که تقریبا نسبت برگ و میوه درخت یکسان بود)، در فضای مجازی دست به دست می شد همین امر سبب شد که برخی از افراد در زیر این تصاویر پیام هایی را بنویسند. آن چه در ذیل خواهد آمد حاصل گفت و گویی است که بین دو نفر از هم میهنان عزیزمان(به نام های روزبه و سعید ) وعکس العمل آنها در مورد این تصاویر است.
روزبه: واقعا چی میشد یه مقدار از این ها برای ما بود؟
سعید: داشتن مال و ثروت فراوان به خودی خود بد نیست، امّا مهم اینه که مال انسان برکت داشته باشه و برکت در مال در سایۀ تقواست. ما نیز اگر ایمان و تقوا داشته باشیم خداوند متعال برکاتش رو بر ما نازل خواهد کرد.[1]
روزبه: یعنی اینها که این قدر وضعشون خوبه، تقوا دارند؟
سعید: خیر، درست است که تقوا سبب می شود که انسان حتّی رزق لایحتسب هم شاملش بشود[2] ولی این طور نیست که هر کس که مال دارد، تقوا هم دارد زیرا ای چه بسا کسی مال فراوانی داشته باشد که به خاطر بی تقوایی(مثل ربا و دزدی و...)، به این مال رسیده باشد.
روزبه: چه فرقی می کنه؟ مهم اینه که وضعشون خوبه و دارن از زندگی لذّت میبرن.
سعید: گر چه به حسب ظاهر دارن از زندگی لذّت می برند، امّا آیا لذّت بردن به هر قیمتی، و به هر نحوی قابل قبوله؟
روزبه: معلومه که نه. البتّه به نظر من کسی هم که مال نداره خوشبختی هم نداره.
سعید: مال گرچه نیازهای مادّی شخص را برطرف می کند ولی این طور نیست که خوشبختی شخص را هم تأمین کند زیرا خوشبختی شخص به کرامت و بزرگ طبعی اوست نه به داشتن مال و ای چه بسا که داشتن مال موجب تحقیر شخص بشود مثل مالی که با دزدی طرف به دست می آورد، قطعا چنین مالی موجب بزرگی و خوشبختی نمی شود.
روزبه: چه چیزی سبب کرامت و بزرگواری یک شخص حساب میشه؟
سعید: از نظر قرآن کریم گرامی ترین افراد در نزد خداوند متعال «باتقواترین» آنها می باشد.[3]
روزبه: با این حساب تقوا هم معیار کرامت و بزرگی شخص حساب میشه و هم موجب نزول برکات الهی.
سعید: بله، برای همینه که قرآن کریم خیلی سفارش به «تقوا» دارد.
روزبه: از اینکه این مطالب ارزشمند رو فرمودی متشکرم.
سعید: خواهش می کنم، و آرزو می کنم که خداوند به همۀ ما توفیق تقوا و پرهیزکاری عنایت کنه.
پی نوشت:
[1]. قرآن کریم، سورۀ مبارکۀ اعراف، آیۀ96، «وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْض/و اگر اهل شهرها و آبادى ها ايمان مى آوردند و پرهيزكارى پيشه مى كردند، يقيناً [درهاىِ] بركاتى از آسمان و زمين را بر آنان مى گشوديم»
[2] سورۀ مبارکۀ طلاق، آیۀ2و3 «مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً/ وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِب.../ و هر كه از خدا پروا كند، خدا براى او راه بيرون شدن [از مشكلات و تنگناها را] قرار مى دهد./ و او را از جايى كه گمان نمى برد روزى مى دهد.»
[3] سورۀ مبارکۀ حجرات آیۀ13: إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقاكُمْ/بى ترديد گرامى ترين شما نزد خدا پرهيزكارترين شماست.