روایاتی که در آن به فساد آخرالزمان اشاره شده است، برای آن است که مردم را آماده این زمانه کند.
علاقه و شوق به امام خوبی‌ها حضرت صاحب الزمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) امری است که در وجود تک تک دوست داران ایشان شعله می‌کشد، از این‌رو مشتاقان آن حضرت برای انجام وظیفه خویش به احادیثی که در این زمینه وجود دارد مراجعه می‌کنند، اما در این میان به خاطر اطلاعات کمی که در مورد اصول اسلام دارند، برداشت ناقصی از احادیث را به اندیشه مهدویت نسبت می‌دهند که جریان مهدویت را به انحراف می‌کشاند. در ادامه به بررسی یکی از این برداشت‌های اشتباه می‌پردازیم:
هر هفته به عشق امام زمان(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) از تهران حرکت می‌کرد و به مسجد جمکران می‌آمد. یک هفته که دل منم برای زیارت حضرت معصومه(سلام‌الله‌علیها) و جمکران تنگ شده بود، تصمیم گرفتم با او همراه شوم، در مسیر راه از او سوال کردم: الان فکر می‌کنی مهم‌ترین وظیفه ما برای ظهور آقا چیست!؟
دوستم، نگاهی به من کرد و گفت: روایات را که نگاه می‌کنید، همه می‌گویند، ظهور زمانی اتفاق می‌افتد که فساد در روی کره زمین زیاد باشد.
من: یعنی چی!؟
دوستم: یعنی وظیفه ماست که به نحوی فساد را روی کره زمین زیاد کنیم تا آقا ظهور کنند.
با خنده بهش گفتم: یعنی از فردا ما هم بریم دنبال فسق و فجور!؟؟
دوستم: نه، ولی لزومی نداره که جلو منکرات را بگیریم، چون این افراد که الان گناه می‌کنند، زمینه ساز ظهور هستند.
من: این سخن شما اشتباه است.
دوستم: چرا!؟
من: به هزار و یک دلیل.
دوستم: میشه چندتا از این هزار و یک دلیل را بیان کنید!؟
من: حتماً، انجام فساد در روی کره زمین به بهانه‌ی نزدیک‌تر شدن ظهور، در حقیقت با اصول مسلّم و احکام دین در تعارضه، اصولی مانند وجوب امر به معروف و نهی از منکر، اقامه نماز و ... حال آن‌که برپایی این اصول مقید به هیچ دوران خاصی نیست.
دوستم: یعنی چی!؟ متوجه نشدم.
من: نگاه کن، در قرآن و روایات چقدر تأکید به امر به معروف و نهی از منکر شده است، اکنون تمام این آیات و روایات را به بهانه نزدیک کردن ظهور کنار بگذاریم، آن هم دستوری که بر اساس روایات تمام اعمال در مقابلش مانند قطره‌ای در مقابل دریاست.
دوستم: خوب این روایات مطلق هست، ولی روایات ظهور مقید، پس آنها را تقیید می‌زند.
من: این سخن درست نیست، چون تأکیدات در این زمینه به قدری زیاد است که نمی‌توان آنها را به سادگی قید زد، ولی فرضاً اگر ادعای شما را بپذیریم با روایاتی که وظایف منتظران را بیان می‌کند و فرمودند در زمان غیبت حضرت حجت(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) باید اهل ورع و تقوا بود، را چه کنیم؟
دوستم: خوب من خودم ورع و تقوا را دارم ولی جلو منکرات را نمی‌گیرم.
من: ببین ورع و تقوا زمانی معنا پیدا می‌کند که انسان به وظیفه خودش عمل کند، اکنون شما که وظیفه‌ات امر به معروف بوده، به وظیفه خود عمل نکرده‌اید پس چه ورع و تقوایی!؟ از سوی دیگر، این برداشت شما با هدف امام عصر(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) هم‌خوانی ندارد.
دوستم: چرا!؟
من: به فرض اينكه با ساكت بودن و به نظاره نشستن و يا كمك كردن به توسعه فساد، ظهور حضرت را پيش بيندازيم، در این صورت به طور قطع در زمان ظهور ایشان موقعیت خویش را به خطر انداخته‌ایم؛ زیرا آن حضرت برای كوتاه كردن دست فاسدان و برچيدن بساط محرمات الهى و فسادگرى و اصلاح انسانها و جوامع، قيام مىكند. خوب در این زمان چون ما به رفتار این فسادگران راضی هستیم، و بنا بر روایات جزء آنها به شمار می‌آییم در این صورت حضرت با ما نیز برخورد خواهد کرد!
دوستم: تا کنون به این موضوع فکر نکرده بودم، ولی چرا ائمه اطهار(علیهم‌السلام) این روایات را بیان کرده‌اند؟
من: خوب این سخن دیگری هست، حقیقت اینه که امامان معصوم(علیهم‌السلام) با این روایات، در تلاش هستند که به شیعیان و پیروان خویش هشدار دهند تا خویشتن را برای این دوران آماده کنند، نه اینکه به آنان بگویند که فساد کنید تا ظهور تحقق پیدا کند، در واقع این احادیث به دنبال این هستند که امت اسلامی را نسبت به انحرافی که در آینده امکان دارد، تحقق پیدا کند، آگاه سازند تا آماده این دوران شوند و اتمام حجت برای ایشان باشد.
دوستم: تا الان در مورد این موضوع فکر نکرده بودم.
من: واقعیت این است که به سادگی نمی‌توان با دیدن چند حدیث مدعی شد که دیدگاه اسلام این است، نیاز هست که یک اسلام‌شناس در مورد مباحث دین نظر بدهد؛ البته میشه با خوندن کتاب‌هایی که مجتهدین در این زمینه نوشتند هم اطلاعات خوبی در این زمینه پیدا کرد.
دوستم: ممنونم از تو، دیدم رو تغییر دادی.
من: سلامت باشی خواهش می‌کنم.