پاسخ به سوالاتی حول تشنگی امام حسین(ع)

حوادثی که در روز عاشورا برای اهل بیت پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) اتفاق افتاد، دل هر انسانی را فارغ از هر دین و مذهبی به درد می‌آورد و وجدان‌های خفته را بیدار می‌کند، لذا دشمنان تشیع تلاش کرده‌اند به گونه‌ای این حوادث را انکار کنند که در ادامه به گفتگویی که میان یکی از این منکرین و شیعه اتفاق افتاده است می‌پردازیم:

منکر: شما شیعیان افراده ساده‌ای هستید، که هر چیزی را بهتون میگن باورتون میشه!؟
شیعه: مثلاً چی!؟
منکر: همین که هر سال، به سر خودتون می‌زنید که (امام) حسین‌تون (علیه‌السلام) را توی کربلا تشنه شهید کردن!؟ ساده‌ها اگر یک کم سواد داشتید این دروغ را باور نمی‌کردید.
شیعه: چه دروغی، این مطلب جزء مسلمات تاریخه.

منکر: خوب بی‌سواد، تحلیل ندارید که این رو می‌گید، عاشورا کی بوده!؟
شیعه: دهم محرم سال 61 قمری.
منکر: خوب اگر یک کم بررسی کنی متوجه می‌شی که این سال عاشورا مصادف بوده با 21 مهر ماه سال 59 شمسی، پس عاشورا توی فصل پاییز بوده، خوب توی این فصل آن‌قدر هوا گرم نیست که توی نصف روز یک نفر از تشنگی بمیره.

شیعه: تمام استدلالت برای بی‌سوادی ما همین بود!؟ خوب اشتباه شما اینه که کربلا رو مثل شهرهای خودمون تصور کردی در حالی که اگر مقداری با سرزمین عراق آشنا بودی، متوجه می‌شدی که عراق دوتا صحرای بزرگ داره؛ یکی صحرای سوریّه و دیگری صحرای الحجاره؛ و کربلا آخر این دوتا صحراست[1] به همین خاطر اصلاً نمیشه آب و هواش رو با منطقه خودمون مقایسه کرد، علاوه بر اینکه وقتی ما از کربلا صحبت می‌کنیم، منظورمون کربلای سال 61 قمری هست که بنا بر تصریح دانشمندان در آن زمان بیابان بوده.[2]
منکر: نه آقا این حرف‌ها چیه!؟ دشت کربلا توی جلگه بود، اگر با دست زمین را بکنی به آب می‌رسی، حالا کدام آدم عاقلی قبول می‌کنه که یک نفر توی آن سرزمین از تشنگی بمیره.

شیعه: اول از همه گفتم که منظور از کربلا، کربلای سال 61 قمری هست که گفتن بیابان بوده، نه کربلایی که الان داریم، در ثانی توی نامه‌هایی که بین دشمنان امام حسین(علیه‌السلام) رد و بدل شده، نشون میده که دشمن از اول هدفش این بوده که ایشان رو توی قسمت بی آب و علف سرزمین کربلا اسکان بده، مثلاً نگاه کن، ابن زیاد توی نامش به حر تأکید می‌کنه که حسین بن علی(علیه‌السلام) فرود نیاور مگر در بیابان بی آب و علف، به همین خاطر وقتی که امام حسین(علیه‌السلام) از حر خواست، که اجازه بده، کاروان در غاضریه، شمال شرق کربلا یا نینوا که آب و آبادانی داشت فرود بیاد، حر به خاطر دستوری که از ابن زیاد رسیده بود ممانعت کرد.[3] حالا گیرم که کربلا آن زمان توی جلگه بوده، ولی همه جلگه که آبخیز نیست، بعضی‌ها مثل دشت کربلا خیلی بالاتر از سطح آب هستند، به همین خاطر زمانی که دور خیمه‌ها خندق کندند، به آب نرسیدند.

منکر: اینها توجیه شماست!؟
شیعه: خوب برادر من، کربلا که الان هست، اربعین برو اون‌جا شروع کن به کندن زمین، اگه به آب رسیدی بگو فلانی داشته توجیه می‌کرده، بابا عقلم خوب چیزیه!؟ اصلاً از کسایی که رفتن کربلا سوال کن بپرس جاده‌هایی که از کنار دجله و فرات رد میشن چطوریند!؟ اگر بهت نگفتن، که یک طرف جاده که کنار دجله و فرات نخلستانه ولی آن طرف دیگه جاده تا چشم کار می‌کنه بیابونه.
منکر: حالا این حرفت درست، ولی خود روضه خون‌های شما میگن شب عاشورا، (امام)حسین(علیه‌السلام) و یاراش غسل کردن و نوره کشیدن، خوب، اگه آب کم بود، کدام آدم عاقلی میومد این کار را بکنه!؟ این نشون می‌ده آب به اندازه کافی بوده.

شیعه: حالا این مطلب باید از لحاظ سندی مورد بررسی قرار بگیره، که ببنیم چقدر درست هست، ولی الان که وقت نیست این کار را انجام بدیم، لازمه چند تا نکته رو لحاظ کنیم، اول از همه اینه که آب از روز هفتم بسته شده بود، به همین خاطر چندین بار حضرت عباس(سلام‌الله‌علیه) و حضرت علی اکبر(سلام‌الله‌علیه) آب به خیمه‌ها آوردن، به همین خاطر اگر اصحاب امام حسین(علیه‌السلام) این کار را انجام دادن، در آن زمان فرضشون این بوده که براشون این امکان هست که دوباره آب فراهم کنن، علاوه بر این اگر ما می‌گیم اونا شب عاشورا غسل کردن، فکر نکنیم غسل اونا مثل ما آب زیادی مصرف می‌کردن، در زمان قدیم با آب مختصری غسل انجام می‌دادند، علاوه بر این‌که برخی گفتن، اصلاً نوره‌ای در کار نبوده، این اشتباه نگرشی هست، چون قدیم نوشته‌ها بدون نقطه بوده و بعدا نقطه گذاری شده، کاتب‌ها اشتباه کردن، «تور» را به معنای نوره خوندن، و «تور» هم ظرف بزرگ سنگیه که داخلش مشک و عنبر با آب مخلوط می‌کنن و قدیم استفاده می‌کردن، پس در این صورت اصلاً غسلی در کار نبوده[4] جدا از اینکه شاید آن آبهایی که برای غسل استفاده کردن اصلاً  آب خوردن نبوده.

منکر: گیرم این حرفت درست باشه، خوب عرب‌ها با شتر رفت و آمد می‌کرد، شتر هم شیر داره، خوب شیر شتر می‌خوردن که از تشنگی هلاک نشن!؟
شیعه: اول از همه برای مسافرت از شتر ماده که استفاده نمی‌کنن، از شتر نر استفاده می‌کنن بعدش کاروان امام حسین(علیه‌السلام) حدود 200 نفر بوده، باید چندتا شتر ماده می‌داشتند، که این همه آدم را شیر بده، آن هم شتر ماده‌ای که بچه داشته باشه، بعدش این که هزینه نداره، شما توی تابستان گرم، از صبح هیچ آب نخور تا تشنه بشی بعد شیر شتر بخور، ببین تشنگین برطرف میشه یا نه!؟ مشخص که توی عمرت اصلاً شیر شتر نخوردی والا متوجه می‌شدی شیر شتر با شیر گاو از زمین تا آسمان فرق می‌کنه، چون اصلاً مزه شیر شتر یک کم شوره، به همین خاطر اصلاً نمیشه به جای آب ازش استفاه کنی!؟ شیر شتر غذاست نه آب.

منکر: باید برم خودم تست کنم.
شیعه: برو تست کن، مخصوصاً برو کربلا اون‌جا تست کن، تا توی شرائط برابر قرار بگیری، تا به درستی حرف من پی‌ببری، اگر چه تست هم نمی‌خواد آن‌قدر در منابع تاریخ از تشنگی اهل بیت رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) گفته شده که هر آدم منصفی پی به این واقعیت می‌بره.[5]

_________________________________________________
پی‌نوشت
[1]. برای آشنایی با جغرافیای عراق به این قسمت مراجعه کنید.
[2]. یاقوت حموی ـ از جغرافی دانان قدیم ـ  ذیل واژه کربلا می‌نویسد:«اما مبدأ اشتقاق این کلمه (کربلا) یا کربله به معنای «سستی پاها» است، بدین جهت که سرزمین کربلاست و شن‌زار است یا از «کربلت الحنطه» یعنی «گندم از کاه و کثافات پاک کردم»، می باشد؛ بدین مناسبت که آن زمین از ریگ‌های درشت و درخت پاک بوده است.» (معجم البلدان، شهاب الدین ابو عبد الله یاقوت بن عبد الله الحموى ،ج4، ص445، بیروت، دار صادر، ط الثانیة، 1995)
[3]. برای مطالعه در این زمینه مراجه کنید به اینجا.
[4].برای مطالعه مراجعه کنید به این اینجا.
[5]. مراجعه کنید به این قسمت.