نقش آشکار قبیله‌گرایی در ماجرای یک خواننده

خواننده‌ای به نام تتلو، مدتی بود که مواضع خوبی می‌گرفت و از گذشته‌ی خود ابراز انزجار و پشیمانی می‌کرد.[۱] همین موضوع سبب شد تا جمعی از نیروهای انقلاب در راستای سیاست جذب حداکثری، به او روی خوش‌نشان دادند و او را تحویل گرفتند. اکنون و پس از گذشت مدتی، آن خواننده به طرح مطالب غلط و موهن پرداخته است و همین اقدام سبب شد تا عده‌ای به هجمه علیه نیروهای انقلاب بپردازند که چرا شما از چنین شخصی، تجلیل کردید!
عجیب اینجا است که همین افراد همیشه انقلابیون را به نداشتن قدرت و روحیه‌ی جذب متهم می‌کنند و مدعی هستند که این‌ها غیر از خودشان کسی را قبول ندارند!
علاوه بر این، کسی از آینده خبر ندارد و بر همین اساس، منطق اسلامی و انسانی می‌گوید نباید چنین اشخاصی را به‌صرف احتمال تکرار خطا، مورد بی‌اعتنایی دائمی قرارداد.
آیا تابه‌حال برای کسی پیش نیامده که با فردی، دوست باشد و پس از مدتی و به خاطر انحراف آن شخص، با او قطع رابطه کند؟ آیا سرزنش به خاطر دوستی سابق، قابل‌قبول است؟
خلاصه اینکه در این مناقشه، نقش قبیله گرایی و سیاسی‌کاری کاملاً مشهود است وعده‌ای با این بهانه به دنبال عقده‌گشایی هستند.

پی‌نوشت:
[۱] تتلوی پشيمان