-بسیاری از بی‌مهری‌ها و اختلافات در فضای خانه، ریشه در نیت‌های ما نسبت به کارهای خوب‌مان دارد؛ اگر کار برای خدا باشد، ظرفیت انسان نیز افزایش خواهد یافت و نتیجه بهتری از عمل مثبت خود دریافت خواهد کرد و به نوعی عمل مثبتش برکت پیدا خواهد کرد. برای رهایی از مشاجرات باید با افزایش ظرفیت، سعی کرد که صبورانه با مسائل روبرو شد تا در آینده نزدیک تغییرات مثبت را نیز مشاهده نمود.
زندگی فراز و نشیب‌های بسیاری دارد که اگر انسان ظرفیت لازم برای مقابل با مشکلات را نداشته باشد، حتی اگر در برهه‌ای از زمان عمل‌کرد مثبتی را نیز از خود نشان داده باشد، به مرور خسته خواهد شد و با اندک مقاومتی از طرف مقابل، قافیه را خواهد باخت. وقتی نیت‌ها خدایی باشد، ظرفیت لازم برای این کم و کاستی‌ها نیز افزایش خواهد یافت و این همان چیزی است که فرد برای رسیدن به تغییرات مثبت لازم دارد.
صبر و بردباری به عنوان رکن اصلی اصلاح روابط اجتماعی، مطرح می‌شود که در فضای درونی خانواده وجودش اهمیت دوچندانی پیدا خواهد کرد؛ چرا که معمولا در فضای خانواده تعارفات رنگ می‌بازند و افراد راحت‌تر حرف دلشان را به هم بازگو می‌کنند بنابراین اگر صبر و حوصله کافی وجود نداشته باشد، در اندک مشاجره‌ای، فضا به سمت تیره و تار شدن سوق پیدا خواهد کرد.
ما در فضای زناشویی به موارد متعددی بر می‌خوریم که یکی از همسران بیان می‌دارد که با تمام تلاشی که انجام داده‌ام، در رابطه با همسرم نتوانسته‌ام به موفقیت خاصی دست پیدا کنم که ما در این‌جا برای نمونه به سوال یکی از کاربران محترم سایت رهروان ولایت، با عنوان "زندگی یک طرفه" اشاره می‌کنیم که گلایه ایشان را به اختصار در ادامه می‌آوریم: "با سلام. من و همسرم 7 ماه است که عقد کرده‌ایم و مدت 4 ماه است که در زیر یک سقف زندگی می‌کنیم. اوایل عقد روزهای سختی داشتم همسرم ناسازگاری می کرد و دائم از من ایراد می‌گرفت از ظاهر تا رفتارهای دیگرم. خیلی سعی کردم با درست رفتاری و محبت او را به راه بیاورم که شکر خدا موفق هم شدم بخاطر من وقت گذرانی‌های خلاف عرفش را کنار گذاشت و واقعا شد یک مرد نمونه بارها به من گفت خدا پدر و مادرت را بیامرزد که چنین دختر مودبی تربیت کرده‌اند. اما خدا می داند چقدر در این مدت سختی کشیدم و گذشت کردم؛ اما الان دیگر کم آورده‌ام. شوهرم در کنار همه محاسنش یک عیب بزرگی که دارد عدم کنترل خشم و عصبانیتش است از بعد از ازدواج که اصلا زندگی‌مان شکر خدا قابل مقایسه با دوران عقد نبود سه بار بحثمان شد که هر 3 بار خیلی عصبانی شد یک بار سر اینکه چرا غذا زیاد درست کرده‌ام ناراحت شد و تا سه روز با من قهر بود. مادرش از اول ازدواج با همه محاسن دیگرش یک عیب نفرت‌آور دارد و آن توصیه و سفارش و دستور در مورد زندگی ما است. اینکه برنج زیاد درست نکنید غذا اندازه درست کنید زیاد لباس نخرید و... و من این وسط دارم اذیت می‌شوم. همه این مطالب را ربط می‌دهم به حرف‌های همسرم که گاهی به من می‌گوید این‌قدر برنج درست نکن. بابت این حرف‌ها نزدیک به 2 هفته بی‌اشتها شدم و اصلا از غذا متنفر گردیدم. همه این حرف‌ها بابت تاثیر حرف‌های مادرشوهرم بر روی همسرم می‌باشد.دیشب به او گفته‌ام عزیزم مامانت روی نیت خیری که دارد فکر می‌کند این رفتارش درست است لطفا با احترام به او بگو: "مادرم این رفتارت درست نیست"؛ حالا به نظر شما من با همسرم بد حرف زدم که الان اوضاع بدتر شده است؟ لطفا من را در این‌باره راهنمایی کنید".
با قبول فشاری که این خانم محترم دارد تحمل می‌کند و کسی هم منکر آن نمی‌تواند باشد، در راستای مطالبی که ابتدائا گفته شد و در پاسخ به سوال این کاربر محترم باید بگوییم که یکی از ارکان مهم زندگی مشترک که هم به خود فرد رشد می‌دهد و هم باعث تغییر در طرف مقابل می‌شود این است که فرد در زندگی مشترک صبر داشته باشد و گذشت را سرلوحه زندگی خویش قرار دهد و این را فرد بداند که بیش از اینکه با این‌کار، ما بخواهیم طرف مقابل را متنبه سازیم، به خودمان سود رسانده‌ایم.
قرآن کریم می فرماید: « وَلْیَعْفُوا وَلْیَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَن یَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ؛[1] و باید عفو كنند و گذشت نمایند. مگر دوست ندارید كه خدا بر شما ببخشاید؟ و خدا آمرزنده مهربان است.»
در زندگی مشترک بالا و پایین بسیار وجود دارد و از همان ابتداء باید بر روی انتخاب فرد مناسب دقت به خرج داد ولی بعد از آنی که وارد زندگی مشترک بشوید دیگر قصه متفاوت می‌شود و آنجاست که شرع به ما تاکید می‌کند که از هر اقدامی در راستای برهم خورد این پیوند پرهیز شود.
ما در این دنیا آمده‌ایم که تلاش کنیم و ارتقاء یابیم درست همان کاری که شما انجام داده‌اید و توفیقاتی را در آن به دست آورده‌اید و توانسته‌اید با صبر و حوصله کمک نمایید همسرتان برخی رفتارهای نادرستش را کنار بگذارد ولی این را هم باید پذیرفت که تغییر صد در صد در راستای آن فضایی که ما دوست داریم عملا امکان پذیر نیست بنابراین آنجاست که شرع نسخه دیگری را به ما پیشنهاد می‌دهد و آن نسخه گذشت و تغافل است.
امام علی علیه السلام درخصوص تغافل می فرماید: «أَشْرَفُ أَخْلَاقِ الْكَرِیمِ كَثْرَه تَغَافُلِهِ عَمَّا یعْلَمُ؛[2] برترین خویهای كریم یعنی گرامی بلند مرتبه تغافل زدن اوست.»
توصیه ما این است که بی منت و گلایه وظایف خود را تشخیص دهید و بدان عمل نمایید و مطمئن باشید این‌ها مواردی نیستند که شما بخواهید به خاطر آن زندگیتان را به لبه پرتگاه جدایی بکشانید.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پی‌نوشت:
1. سوره نور آیه ۲۲
2.شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غرر الحكم و درر الكلم ج۲ ص۴۵۰
اینکه چه نوع رفتار به ظاهر مثبتی از ما در زندگی سر بزند مهم است ولی مهم‌تر از آن این است که به چه نیتی این رفتار سر می‌زند