بشارت آمدن پیامبر اسلام(ص) در تورات و انجیل

یکی از نشانه های صدق دعوت پیامبران، علاوه بر معجزه و محتوای دعوت و حسن معاشرت، گواهی پیامبران پیشین است. پیامبر اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز مورد بشارت پیامبران بنی اسرائیل و حضرت موسی و حضرت عیسی بوده است. ما در این نوشتار به ذکر چند نمونه از تورات و انجیل و... اشاره می کنیم:

1. داستان مشهور ابوطالب و سفر ایشان به همراه پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وآله) به شام و برخورد با بحیرای مسیحی؛ در این سفر بحیرا به محض دیدن پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) در 8 سالگی، ایشان را شناخت و به ابوطالب گفت بدون شک او همان پیامبر آخر الزمان است و باید مواظب او باشید. همچنین پیامبر در سفری که با کاروان حضرت خدیجه به شام رفته بود، یک مسیحی دیگر که با غلام خدیجه(سلام الله علیها) رفیق بود ایشان را دیده و به آن غلام گفت: این شخص که زیر درخت دراز کشیده(رسول خدا) بدون شک یک پیامبر است.[1]

2. داستان ابن هیبان شامی عالم یهودی؛ او از شام به مدینه آمد و عالمی ربانی و نیکوکار بود و همه مردم به او ایمان داشتند، او منتظر ظهور پیامبر اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بود، ولی عمرش تمام شد، ولی به قومش(یهود بنی قریظه) بشارت پیامبر خدا را داد که در روز فتح قلعه یهودی‌ها سه نفر جوان رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وآله) را شناختند و ایمان آوردند، ولی دیگران از سر عناد ایمان نیاوردند.[2]

3. تورات عهد عتیق؛ حضرت موسی(ع) به بنی اسرائیل فرمود: «و خداوند به من گفت و نیكو گفت: پیامبری را برای بنی اسرائیل از میان برادران ایشان مثل تو مبعوث خواهم كرد و كلام خود را به دهانش خواهم گذاشت و هر آنچه به او امر كنم به بنی اسرائیل خواهد گفت و هر كس كه سخنان مرا كه او به اسم من می گوید، نشنود، من از او مطالبه خواهم كرد».[3]

خود تورات این پیامبر را حضرت عیسی نمی داند، زیرا تورات حضرت اسماعیل را برادر بنی اسرائیل معرفی كرده است؛ در سفر پیدایش تورات آمده است: «فرشته خدا به هاجر فرمود: ... اینك تو حامله هستی و پسری خواهی زایید، نام او را اسماعیل بگذار، چون خداوند آه و ناله تو را شنیده است، پسر تو وحشی خواهد بود و با برادران خود سر ناسازگاری خواهد داشت».[4] باز می خوانیم: «و اعقاب و فرزندان اسماعیل دایماً با برادران خود در جنگ بودند».[5] بنابراین به روشنی پیداست كه بنی اسرائیل از نسل حضرت اسحاق برادر حضرت اسماعیل هستند و همواره با اسماعیل در اختلاف بودند و طبق تورات پیامبری كه خواهد آمد از نسل حضرت اسماعیل است و رسول گرامی اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز از نسل حضرت اسماعیل می باشد.

4. انجیل یوحنا: «من از پدر خواهم خواست و او پارقلیطای دیگری به شما خواهد داد كه تا ابد با شما باشد».[6] همچنین می‌خوانیم: «چون بیاید آن پارقلیطا كه من سوی شما خواهم فرستاد از جانب پدر، روح راستی كه از جانب پدر می آید او درباره من شهادت خواهد داد».[7] «لیكن من راست می گویم به شما كه شما را مفید است كه اگر من نروم پارقلیطا سوی شما نخواهد آمد، اما اگر بروم او را نزد شما خواهم فرستاد» ؛ «و چون او بیاید جهان را به پرهیز از گناه و صدق و انصاف ملزم خواهد كرد ...» ؛ «... و چون او بیاید شما را به تمام راستی ارشاد خواهد نمود زیرا كه او از پیش خود چیزی نخواهد گفت و شما را به آینده خبر خواهد داد».[8]

5. جالب این است که انجیل برنابا به پیشگویی تورات، مهر تایید میزند و خیلی آشكارا از نبوت پیامبر اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) سخن گفته است: رئیس كاهنان و والی رومان و هیرودس پادشاه، با خضوع و خشوع تمام، نزد عیسی آمدند و بعد از یک گفتگوی طولانی، كاهن اعظم در مورد «مسیا» پیامبر موعود تورات، از حضرت پرسید : «در كتاب موسی نوشته شده كه زود باشد كه خدا برای ما مسیا را می فرستد تا خبر دهد ما را به آنچه خدا می خواهد و رحمت خدا را برای جهان خواهد آورد، از این رو امیدوارم از تو كه راستی را بفرمایی آیا تو مسیای خدا هستی كه منتظر اوئیم. یسوع «عیسی» در جواب فرمود: حقا كه خدا این چنین وعده داده و لیكن من او نیستم، زیرا كه او پیش از من آفریده شده و بعد از من خواهد آمد ...».[9] اگر دقت شود دراین جا به صفت مهم رسول خدا اشاره می کند «رحمت خدا را برای جهان خواهد آورد» همان‌طور که می‌دانیم به فرموده قرآن یکی از صفات مهم پیامبر اسلام(صلی‌الله‌علیه‌وآله) «رحمه للعالمین» است.[10]

نکته آخر: در نسخه اصلی تورات کلمه «paraclete» (پاریكلتوس به زبان سریانی پارقلیطا) که  از یونانی به زبان انگلیسی ترجمه شده آمده که به معنی بسیارستوده (محمد یا احمد) است، ولی اهل کتاب امروزه آن را به معنی تسلی دهنده  ترجمه کرده اند، یعنی تحریف کرده و گفته اند که منظور از این کلمه روح القدوس است.[11]

_____________________________________________________
پی‌نوشت
[1]. ابن اسحاق، کتاب السیر و المغازی، چاپ سهیل زکا، قم، ۱۳۶۸، ص ۷۳؛ ابن هشام، السیره النبویه، چاپ مصطفی سقا، ابراهیم آبیاری و عبدالحفیظ شلبی، بیروت، ج1، ص191.
[2]. نقش ائمه در احیای دین، علامه عسکری، انتشارات منیر، چ2، 1385، ج1، ص256.
[3]. کتاب مقدس، عهد عتیق، سفر تثنیه، ب ۱۸، ش ۱۹ و ۱۸.
[4]. کتاب مقدس عهد عتیق ، سفرپیدایش، ب ۱۶، ش ۱۰ ـ ۱۱.
[5]. همان، ب ۲۵، ش ۱۷.
[6]. انجیل یوحنا، باب 14، آیه ۱۶،
[7]. همان، آیه ۲۶.
[8]. انجیل یوحنا، باب ۱۶، آیات ۷ تا ۱۵.
[9]. انجیل برنابا، ترجمه حیدر قلیخان قزلباش سردار كابلی، دفتر نشر الكتاب، بهار ۶۲، فصل 96، آیات ۴۰۳ و ۵.
[10]. «وَ ما اَرْسَلْناکَ اِلاّ رَحْمَهً لِلْعالَمِینَ»(انبیاء/107)
[11]. بشارات عهدین، آیه الله محمد صادقی تهرانی ، دارالكتب الاسلامیه، چاپ اول ، نشر شکرانه، قم، ص189-191.