- یگان حمل و نقل بین شهری یکی از کمبودهای مهم قبل از انقلاب بوده که بطور ملموس قابل لمس در آن زمان بوده است اما بعد از انقلاب این کمبود جبران و از نقطه نقطه‌ی کشور یگان حمل و نقلی موجود برای انتقال افراد مهیا شده است.
فردی نقل می‌کرد در روستایی که ایشان زندگی می‌کردند با توجه به اینکه این روستا تنها ده کیلومتر با مرکز یکی از استان‌های شمالی فاصله داشت، یکی از عواملی که ایشان نتوانست به درس خواندن (قبل از انقلاب) ادامه دهد، فقر و تهی‌دستی پدرش بوده است و یکی از عوامل مهم، نبود وسایل حمل و نقل مناسب به شهر بوده است.
توسعه و به کارگیری سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی کارآمد در برنامه‌ریزی‌های حمل‌ونقل شهری پایدار، امری اجتناب‌ناپذیر است.
فكر تأسيس پايانه‌ها در ايران به سبك ترمينال‌هاي مدرن، ابتداً در سال 1328مطرح گشت، ليكن اجراي اولين طرح پايانه‌ها دركشور، سال‌ها بطول انجاميد، در سال 1353شهرداری تهران طرح ساختمان ايستگاه بزرگ اتوبوسرانی را در حوالی ميدان توپخانه مطرح ولی با مشخص نبودن مرجع قانونی برای سرپرستی و ساماندهی خدمات اين حوزه، اين امرسبب بروز برخی معضلات شده بود تا آنكه سرانجام احداث اولين پايانه مسافربري در سال 54 در اراضی خزانه تهران آغاز و درسال 58 تكميل گرديد. [1]
اما امروزه از شمال تا جنوب و از غرب تا شرق از شهری تا شهری دیگر هر زمان که انسان اراده کند این شرایط برای سفرهای کوتاه و بلند مهیا بوده و هیچگونه کمبودی احساس نمی‌شود. و مصداق بارز تحول در این امر را می‌توان در ایجاد گاراژها و ایستگاه‌های حمل و نقل بین شهری نام برد که از سیستان گرفته تا پایتخت امیدواری و روشن بودن راه برای افراد مشخص و محرز است.
پی‌نوشت:
1). سازمان پایانه های مسافربری شهرداری های کشور.