- از خیانت‌های غیرقابل گذشت محمدرضا شاه، مشروعیت دادن به رژیم اشغالگر قدس بود.
شاه هرگز نمی‌توانست از ارتباط با اسرائیل سرباز بزند چون پای اربابش آمریکا در میان بود. به همین دلیل بود که حکومت پهلوی در سال 1328 رژیم صهیونیستی را به رسمیت شناخت ولی ترس از واکنش مردم مسلمان ایران و منطقه، سبب شد تا این مساله را علنی نکند.
اما ماهیت زیاده‌خواه اسرائیل، به این اندازه راضی نمی‌شد و سعی داشت با محوریت مسـئولین سیاسـی نمایندگی اسرائیل در ایران، اذهان جامعه را آماده و این موضوع را علنی کند. در همین راستا روش قدیمی تطمیع به‌کار گرفته شد و پول‌های زیادی بین برخی روزنامه‌نگاران وابسته پخش شد. دکتر دوریل، نماینده غیررسـمی اسـرائیل در تهران، فقط در یک هفته، یک‌صدهزار ریـال به روزنامه‌نگاران پول داد[1] و همین پول‌ها موتور محرک سرسپردگان و عوامل نفوذی بود.
جعفرزاده کارمنـد مجله «تهران مصور» می‌گفت طبق توافقی که بین مدیران جراید تهران مصور، بامشاد و امید ایران به عمل آمده، قرار است درجلسه مصاحبه مطبوعاتی شاهنشاه که روز شـنبه آینده خواهد بود در مورد شط العرب وشـناسایی دولت اسـرائیل ازطرف دولت ایران، ازشاهنشاه سـئوالاتی به عمل آید. توضیح آنکه سه نفر مزبور، مرتبا با مقامات دولت اسـرائیل در تهران ارتباط دارند و منظور اصلی آنها ابراز نظرصـریح شاهنشاه در مورد شـناسایی اسرائیل می‌باشد و موضوع شط العرب هم حاشیه و به اصطلاح، براي رد گم‌کردن می‌باشد.[2]
در واقع، مطبوعات مزدور، نقش تکمیلی برای عادی‌سازی رابطه با رژیم اشغالگر قدس را برعهده داشتند؛ چون کار اصلی و اولی را حکومت پهلوی انجام داده بود.
پی‌نوشت:
[1] اسناد لانه جاسوسی (اشغالگران قدس)، شماره 36، دانشجویان پیروخط امام؛ ص16
[2] اسناد ساواك، موضوع پرونده: مجله بامشاد، ص41، مربوط به تاریخ 28 اردیبهشت 1337