- اولا این آیه پیرامون جنگ بدر می باشد که کفار در آن آغازگر جنگ بودند و پیامبر اسلام خواستار ترک جنگ بودند و از سوی دیگر منظور اصلى از این آیه با توجه به معنای «یثخن» گرفتن اسیر بعد از تفوق كامل بر دشمن است.
قرآن در آیه 67 انفال می فرماید «مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَن يَكُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى يُثْخِنَ فِي الْأَرْضِ؛که هیچ پیامبری را روا نیست که اسیر بگیرد، مگر زمانی که حسابی دشمنان را کشته باشد. » عده ای با توجه به ترجمه ای از آن استفاده کرده اند می گویند خداوند دستور به کشتن همه دشمنان داده است و از طرفی پیامبر بر خلاف آیه قرآن اسیر می گرفت. در مورد این آیه به دو نکته باید اشاره کرد: اول اینکه در این آیه « يثخن از ماده ثخن در اصل به معنى ضخامت و غلظت و سنگينى است، سپس به همين مناسبت به پيروزى و غلبه و قوت و قدرت و شدت اطلاق شده است.» لذا منظور اصلى از این آیه برتری یافتن كامل بر دشمن است(تفسیر نمونه، ج7، صص243 و244) نکته دوم اینکه خداوند در قرآن دستور به کشتن عده ای بی گناه، به جرم داشتن عقیده مخالف نمی دهد؛ باید بدانیم که شأن نزول این آیه در باره جنگ بدر است؛ جنگی درخواست پیامبر برای متارکه آن از طرف قریش نادیده گرفته شد و مشرکین آغازگر جنگ بودند.(واقدی، المغازی، ج۱، صص۶۶-67)