کارهای عادی مدعیان پیامبری، زمانی برای ما حجت است که قبلاً با معجزه، پیامبر بودن ایشان پذیرفته شده باشد.
شبهه: در زمان کنونی اگر یک دختر بیاید و بگوید: خدا با امداد غیبی من را حامله کرد و هیچ مردی به من نزدیک نشده؛ یا پدری، سر فرزند خودش را ببرد و ادعا کند که خدا به من وحی کرده و دستور داده سر او را ببرم، شما قبول می کنید!؟
پاسخ:
خداوند متعال بر اساس حکمت و لطفی که نسبت به بندگانش دارد، برای هدایت ایشان پیامبران خود را فرستاد تا مردم را هدایت و تربیت کنند؛ و از سوی دیگر برای اینکه مردم بتوانند درستی گفتار پیامبران الهی را بشناسند ابزاری به اسم معجزه به آنان داد.
با توجه به این نکته، هدف اصلی معجزه این است که مردم بتوانند پیامبران الهی را از افراد دروغگو تشخیص دهند، لذا معجره که کاری خارقالعاده و خارج از توان بشراست، اثبات میکند این شخص موید به تاییدات الهی است و نیرو توان خود را از خدا میگیرد و در ادعای خود راست میگوید. پس هر ادعایی از جانب انبیای الهی با انجام معجزه قابل اثبات بوده و در غیر اینصورت مردم نمیتوانستند به او اعتماد کنند.
بر این اساس، هر ادعایی از هر شخص، زمانی برای ما قابل قبول است که با معجزه همراه باشد؛ لذا اگر شخصی ادعایی از جانب خداوند متعال داشته باشد و بر آن معجزه ارائه نکند، ادعای او پذیرفته نیست. بنابراین، اگر کسی در دوران کنونی رفتاری را انجام دهد که برای پیامبران الهی اتفاق افتاده است، هرگز نمیتوان از او پذیرفت.
با توجه به این تبیین، میتوان برخی از شبهات که در فضای مجازی رایج شده است را پاسخ داد؛ آنان برای تمسخر دین میگویند: «در زمان کنونی اگر یک دختر بیاید و بگوید: خدا با امداد غیبی من را حامله کرد و هیچ مردی به من نزدیک نشده» یا «پدری سر فرزند خودش را ببرد و ادعا کند که خدا به من وحی کرده و دستور داده سر او را ببرم» شما قبول می کنید!؟
اگر افرادی که چنین جملاتی را برای تمسخر دین بیان میکنند، مقداری با اندیشه اسلامی آشنا بودند، هرگز چنین مطالبی نمیگفتند؛ زیرا اولاً صرف حامله شدن حضرت مریم(علیهاالسلام) دلیل بر حقانیت وی نبود، به همین خاطربود که مردم آن زمان، ابتدا حضرت مریم(علیهاالسلام) را متهم کرده و گفتند: « يَا مَرْيَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَيْئًا فَرِيًّا[مریم/27] ای مریم عجب کار زشت و شگفتآور کردی»، ولی هنگامیکه دیدن و شنیدن که حضرت عیسی(علیهالسلام) که نوزادی یک روزه بود، سخن گفت و فرمود: « قَالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتَانِيَ الْكِتَابَ وَجَعَلَنِي نَبِيًّا [مریم/30] همانا من بنده خاص خدایم که مرا کتاب آسمانی و شرف نبوت عطا فرمود» سخن حضرت مریم را پذیرفتند؛ زیرا در ذهن آنان این قاعده نقش بست که امکان ندارد به صورت عادی بچه یک روزه بتواند سخن بگوید و آن هم کلمات حکمتآمیزی بر زبان جاری کند، بر این اساس، آن را از جانب خداوند متعال دانستند، لذا ادعای حضرت مریم(علیهاالسلام) را نیز پذیرفتند و او را پاک و پاکیزه دانستند. لذا صرف ادعای اینکه خداوند متعال من را باردار کرده، قابل قبول نیست.
یا در داستان حضرت ابراهیم(علیهالسلام) مردم معجزه ایشان را قبلا دیده بودند که در آتش انداخته شد و آتش برای او گلستان شد[انبیاء/69]، به همین خاطر بود که دیگر سخنان وی را نیز قبول کردند، لذا چون نبوت او با معجره ثابت شده بود، سخن بعدی ایشان در مورد بریدن سر پسر را نیز وحی تلقی کرده و از وی پذیرفتند.
در نتیجه: این اعمال ظاهری و معمولی، دلیلی بر پیامبری یا حقانیت کسی نیست، بلکه باید با کاری خارق العاده که از توان بشر خارج است ــ که از آن تعبیر به معجزه میشود ــ همراه گردد تا حقانیت ایشان آشکار گردد.
نکته دوم اینکه: دین اسلام خاتم ادیان الهی است، به همین خاطر اگر شخصی در زمان کنونی ادعای پیامبری کند، سخنش مورد قبول نیست.
شیهه: در زمان کنونی اگر یک دختر بیاید و بگوید: خدا با امداد غیبی من را حامله کرد و هیچ مردی به من نزدیک نشده یا پدری سر فرزند خودش را ببرد و ادعا کند که خدا به من وحی کرده و دستور داده که سر او را ببرم، شما قبول می کنید!؟
پاسخ: این اعمال ظاهری و معمولی، دلیلی بر پیامبری یا حقانیت کسی نیست، بلکه باید با کاری خارقالعاده که از توان بشر خارج است ــ که از آن تعبیر به معجزه میشود ــ همراه گردد تا حقانیت ایشان آشکار گردد.