شاه خود را آزاد می‌دانست چون متکی به آرای مردم نبود!

دیکتاتوری خاصیتش این است که برای مردم جامعه، ارزش و اعتباری قائل نیست؛ چون یک دیکتاتور، اساسا هدفش قبضه‌ی قدرت است و نه میل به خدمت!
محمدرضا پهلوی دقیقا به همین دلیل بود که مردم ایران را اصلا به حساب نمی‌آورد. شاه نه تنها حقی برای مردم، قائل نبود بلکه آنان را تحقیر می‌کرد و مورد اهانت قرار می‌داد.
سال 1353 بود که محمدرضا شاه، مردم ایران را تنبل توصیف کرد.[1] وی در جایی دیگر، حتی پا را از این فراتر گذاشت و در اظهارنظری وقیحانه گفت: «این مردم قادر به انجام هیچ چیز نیستند، مثل گوسفندان می‌مانند.»[2]
شاه نه تنها از اهانت به مردم ایران، پشیمان نبود بلکه ناشی از شجاعت خود می‌دانست! وی پس از انتشار مصاحبه‌ی مذکور، احساس شجاعت می‌کرد و در توجیه آن به اسدالله علم گفت: «آدمی که متکی به آرای مردم نباشد، آزاد است!»[3]
البته معلوم نیست این شاه آزاد(!) چرا در برابر دخالت‌های آمریکا و انگلیس جرأت گرفتن چنین مواضعی را نداشت و کوچک‌ترین اعتراضی نمی‌کرد!

پی‌نوشت:
[1] اسدالله علم، یادداشت‌های علم، ج2، ص 609
[2] فریده دیبا؛ دخترم فرح، ترجمه الهه رئیس‌فیروز، ص338