سوالی از وزارت خارجه

مسئولین نظام جمهوری اسلامی برای ارتباط حسنه داشتن با کشورهای مختلف تمام تلاش خود را بجای می‌آورند. اما رابطه با دیگر کشورها نباید منجر به ضعف و ذلت کشور در مقابل دیگر کشورها بحساب آید به همین منظور در منظومه‌ی فکری مقام معظم رهبری تعامل با کشورهای دنیا باید بر اساس اصول و مبانی خاصی صورت گیرد.
ایشان راهبرد سه گانه‌ی «عزت، حکمت، مصلحت» را به عنوان سه عامل محوری و ثابتی را برای سیاست خارجی ایران بیان می دارند.
«عزت و حکمت و مصلحت، یک مثلث الزامی برای چارچوب ارتباطات بین‌المللی ماست. عزت: «الاسلام یعلو و لایعلی علیه»، «لن یجعل اللَّه للکافرین علی المؤمنین سبیلا» ما نمی‌خواهیم عزتمان را با تکیه بر نژاد و ناسیونالیسم و حرفهایی که متأسفانه همه‌ی دنیا با تکیه به آنها دور خودشان یک حصار می‌کشند، ثابت کنیم.» [1]

اما سوال اصلی از مسئولین امورخارجه کشور این است که آیا امروز در تعاملاتی که بین ایران و دیگر کشورها بالاخص در مساله برجام اتفاق افتاده است این سه راهبرد مهم رعایت شده است؟
عزت مردم: دست اندر کاران مذاکرات هسته ای بعد از گذشت یک سال از زمان توافق برجام اعتراف می کنند که برجام هیچ دست‌آوردی برای ما نداشته است و تحریم ها تنها روی کاغذ برداشته شده و عملاً همچنان بر جای خود باقی است.
حکمت و مصلحت: آیا واقعا گره زدن تمام مشکلات و امور کشور به برجام چندین سال از عمر کشور و زندگی مردم حکیمانه بوده است هرچند خود رهبری فرمودند که بنده خوشبین نیستم و تنها برای تجربه مردم اجازه این امور را می دهم.

پی‌نوشت:
1). بیانات در دیدار مسئولان وزارت امور خارجه، (1370/4/18)