پیامبران و امور شخصی

شبهه: پیامبر(ص) معجزه نداشت؛ زن یهودی به او سم داد و مسموم شد و مرد، پیامبر(ص) خودش را نتوانست نجات دهد، چطور تو را نجات بدهد!

پاسخ: در پاسخ به این شبهه چند نکته قابل تامل است:
نکته اول: معجزات پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) بیش از آن مقداری است که بتوان آن‌ها را انکار کرد، چرا که بیش از 4000 معجزه برای ایشان نقل شده است. برخی از معجزات ایشان متواتر است و بین تمام کتب تاریخی اعم از شیعه و سنی و حتی کتب مستشرقین مورد اتفاق است. لذا انکار آن‌ها، انکار کل تاریخ اسلام است و هیچ آدم عاقلی را قانع نخواهد کرد، مگر بدون دلیل می‌توان ادعا کرد که چنین چیزی نبوده است.[1]

نکته دوم: بدون شک پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) از غیب آگاهی داشته است و از آینده، توسط علمی که از جانب خداوند متعال به او عطا میشد، باخبر بوده است و هیچ شکی در این مساله نیست. ادله زیادی در دست است که این مساله را اثبات می‌کند.[2]

نکته سوم: اگر سوال شود: اگر پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) علم غیب دارد، چرا توسط آن زن یهودی مسموم شد؟ در پاسخ باید گفت: این سوال شبیه تمام سوالاتی است که در مورد ائمه اطهار(علیهم‌السلام) پرسیده می‌شود که اگر از مرگ خود و نحوه آن آگاهی داشته‌اند چرا مانع آن نشده‌اند؛ این سوال نیز مانند بسیاری از سوالات، بارها توسط عالمان شیعه پاسخ داده شده است، ولی دشمنان این دین و آیین بدون توجه به آن پاسخ‌ها، فقط سوال را مطرح می‌کنند تا شاید بتوانند برخی افراد کم‌اطلاع را سست کرده و نسبت به اعتقادات ناب شیعی بی‌اعتنا کنند.
پاسخ این است که امور دنیا باید از راه طبیعی و از اسباب عادی آن طی شود، نباید کاری خارق‌العاده پیش بیاید تا جلوی اختیار و عمل‌کرد برخی انسان‌ها گرفته شود؛ پیامبران و ائمه اطهار(علیهم‌السلام) برای هدایت مردم به اختیار خود آمده‌اند، باید آنان خود مسیر زندگی خویش را تعیین کرده و خود تصمیم بگیرند، لذا پیامبر و ائمه اطهار(علیهم‌السلام) هیچ‌گاه کاری که با اختیار آنان منافات داشته و آن‌ها را مجبور کند، انجام نمی‌دادند، تا مسیر هدایت اختیاری مردم طی شود. لذا این بزرگواران در برخورد با مردم مانند یک شخص عادی برخورد می‌کردند و علم غیب خود را نادیده می‌گرفتند؛ بنابراین در اکثر موارد وظیفه داشته‌اند که تنها از طریق اسباب و علل عادی که در اختیار همه مردم حتی دشمنان است خطرات را دفع کرده و با دشمن مبارزه نمایند و به نتیجه آن راضی باشند. چرا که اگر اداره امور، خارج از جریان عادی اسباب و عللی باشد و خداوند از راه معجزه اولیای خود را بر دشمنان پیروز نماید، دنیا دیگر دار تکلیف و امتحان و اختیار نخواهد بود. و همه امور با جبر و بدون اختیار بشر صورت می پذیرد که این موضوع بر خلاف حکمت الهی و هدف آفرینش جهان و انسان خواهد بود. لذا پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) نیز می‌دانست آن زن یهودی-البته در صورت صحت[3]- او را مسموم خواهد کرد، یا امام رضا(علیه‌السلام) می‌داند که مامون او را مسموم خواهد کرد، اما این علم خود را نادیده گرفته و مانند یک فرد عادی به آن‌جا رفته و می‌خواهند امور مردم به صورت عادی و از راه اسباب عادی خود طی شود.

از طرف دیگر یک بعد زندگی و مبارزات پیامبر اکرم و ائمه (علیهم‌السلام) در برابر ظلم و بی‌عدالتی اسوه و الگو بودن آنان برای همه انسان‌ها در طول تاریخ است و اگر بنا باشد از راه‌های غیرعادی و با استفاده از امکاناتی که در اختیار دیگر انسان‌ها نیست، پیروز شوند، دیگر الگو بودن و تربیت انسان‌ها و در نتیجه تلاش و مبارزه آن‌ها در راه برپایی حق و عدالت معنا نخواهد داشت.
اما امر هدایت فرق می‌کند، پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) با آوردن دستورات الهی راه سعادت و هدایت را به ما نشان می‌دهد، راهی که با رعایت کردن و عمل به دستورات آن، در جهان آخرت سربلند بوده و به زندگی ابدی خواهیم رسید، لذا این‌که خود پیامبر اکرم شهید(صلی‌الله‌علیه‌وآله) می‌شود، هیچ منافاتی با هدایت  انسان‌ها و رسیدن به سعادت ابدی ندارد.

_____________________________________
پی‌نوشت
[1]. برای مطالعه به این مطلب و این مطلب مراجعه کنید.
[2]. برای مطالعه به این مطلب و این مطلب مراجعه کنید.
[3]. برای مطالعه به این مطلب مراجعه کنید.