دین و شهوت انسان

شاید تو فکر کنی تمام هم و غم دین اینست که دیندار خود را سر سجاده ی نماز بنشاند و زحمت خواندن چند رکعتی نماز به او بدهد، و از او عابدی بسازد تمام عیار، با سجده های طولانی و نجواهای عاشقانه، که البته گاهی هم چاشنی گرسنگی و تشنگی را هم به وسیله ی روزه به آن اضافه می‌کند. شاید تو هم احساس می کنی دین همه ی فلسفه اش، عبارتست از همین دست عبادتها. شاید تو هم گمان می کنی دین فقط برای عبادت مرجع است و دیگر هیچ. البته ممکن است در مقام نظر و بحث این انحصار را قبول نکنیم ولی واقعیت اینست که در عمل، عموما دین را فقط در عبادت می دانیم.
اما خوشبختانه این همه ی داستان دین نیست و دین برخلاف تصور غالب ما، ابعاد مختلفی دارد، آن هم به این دلیل است که انسان را خوب می شناسد و ابعاد مختلف وجودی اش را می داند؛ یعنی دقیقا می داند انسان چیست؟ تواناییها و ضعفهایش از چه قرار است؟ چه چیزی می تواند او را کامل کند؟ نیازهای وجودی وی در برهه های مختلف زندگی اش چیست؟ و ..... به همین دلیل است که آموزه هایی به گستردگی همه ی این موارد دارد، تا آن حد که گاهی در لابلای این هنر شگرف دین برخی گمان به پایین بودن سطح دین می کنند و مثلا از اهتمام دین به مسایل زناشویی و ازدواج و به طور کل مسایل جنسی تعجب می کنند و به دین، با معیار قرار دادن همان آموزه ها، می تازند که دین چرا به شهوت پرداخته و آن را ترویج کرده است.! گاهی پا را نیز فراتر می گذارند و ادعا می کنند دین نیز به مانند دیگر مکاتب جنسی است که توسط عده ای خاص، برای تامین تمایلات لجام گسیخته ی افرادی که موسس دین هستند، شکل گرفته است. در واقع در نگاه آنها دین ابزاری است تا شهوت را ترویج و تثبیت کند، تا مجوزی باشد برای برخی تا با چیزی مثل تنوع طلبی جنسی، هرچه از قوای جنسی خود می توانند لذت ببرند. این دیدگاه علاوه براینکه سطح خود دین را پایین  می آورد معتقد است نگاه دین به انسانها هم در همین مسایل خلاصه می شود به گونه ای که آنها را جز به شهوانی بودن تعریف نمی کند. آنها گاهی در تایید نظر خود به مواردی چون تعدد زوجات و ازدواج موقت در دین اشاره و تاکید می کنند.
اما واقعیت اینست که چنین برداشتی، اساسا با روح دین در تنافی کامل قرار دارد. البته درست است که دین به مسایل جنسی توجه کرده (و باید هم می کرد چون با انسانی در تعامل است که نیاز جنسی وی به مانند دیگر نیازهایش باید تامین شود) اما هیچگاه از این توجهات نمی توان برداشت کرد که دین تنها برای شهوت آمده است. در نگاه دین ارضای جنسی از نیازهای هر انسانی است که باید از طریق مشروعی انجام یابد. یعنی نه باید انسان را رها کرد تا هرچه خواست بکند و نه اینکه نیاز جنسی اش را سرکوب کرد. بلکه حالتی بین این دو، که همان تعادل است. دین واقعی می داند محروم کردن انسان از ارضای نیازهای جنسی باعث از بین رفتن آرامش روانی افراد شده و در جامعه به شیوع فساد و انحرافهای جنسی و حتی فکری خواهد انجامید. همجنس بازی و فساد جنسی برخی کشیشان از همین انحرافات است و در واقع ریشه در همان بی توجهی به نیازهای جنسی دارد.
دین واقعی رفتاری معقول با این نیاز دارد، در وهله ی نخست، آن را به عنوان یک واقعیت وجودی در مورد انسانها قبول دارد. و در مراحل بعد نظامی جنسی سامان می دهد تا این نیاز در مسیری درست قرار بگیرد تا علاوه براینکه فساد و انحراف به بار نیاورد، باعث شکوفایی و تعالی انسانها و جامعه ی انسانی نیز بشود. در همین راستاست که دین ازدواج را پیوندی مقدس و آسمانی تعریف می کند و برای تمام لحظات آن حتی شهوتناکترین حالت بین دو زوج تعالیم و ادعیه ارایه می کند. و در واقع تلاش می کند تا از این نیاز انسان هم پله ای بسازد برای کمال انسان و تقربش به خدا.