مولا علی و ازدواج با صهبا

بسم الله الرحمن الرحیم
یکی از افرادی که در صدر اسلام معروف بوده خالد ابن ولید می باشد. وی تا صلح حدیبیه کافر بود و در جنگهای متعددی همچون بدر و احد و احزاب(خندق) در سپاه کفار بود و علیه مسلمانان و پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلّم) جنگید. او فردی جنگجو و خونریز بود. در زمان ابوبکر، فرمانده سپاه خلیفه در جنگ با قبیله تمیم بود و جنایت وی در این جنگ معروف بین شیعه و سنی است. خالد در این جنگ با وجود تسلیم شدن مالک ابن نویره، وی را کشت و با زن مالک نیز همان شب(بدون عده) همبستر شده زنا کرد. بعد از برگشت از جنگ، ابوبکر در یک اقدام ناباورانه و بسیار عجیب، متأسفانه از جنایت خالد گذشت و حد الهی را در مورد وی اجرا نکرد. این کار ابوبکر بقدری اشتباه بود که حتی دوستش، عمر نیز اعتراض کرد و درخواست مجازات کرد ولی ابوبکر نپذیرفت.
از دیگر جنایات خالد ابن ولید، کشتار مردان قلعه عین التمر بود. وی بعد از کشتن مردان قلعه، زنان و بچه ها و مال و اموال آنها را به تصرف خود در آورده و زنان را به عنوان کنیز و فرزندان را به عنوان برده، اسیر کرد. در این بین امام علی(علیه السلام) برای کمک و آموزش، با یکی از همان کنیزان، پیمان زناشویی بست تا هم آن زن(صهبا) را که بدون حامی بود، به زیر سایه حمایت خود بیاورد و هم به وی اسلام را آموزش دهد و او را از جهل و نادانی قبل از اسلام نجات دهد؛ البته در این اواخر بعضی از افراد مریض القلب، به این کار حضرت خرده گرفته اند.
در جواب این افراد باید گفت که اولا نباید حضرت علی را که مظهر رحمت و شفقت الهی بود، با انسانهای معمولی مقایسه کرد؛ چرا که نیت آن بزرگوار -مانند رسول اکرم- از ازدواج با زنی مثل صهبا، کمک به این زن بی پناه و حمایت از وی بوده است. فرض کنید که حضرت امیر با آن زن ازدواج نمی کرد. یا آن بانو بدون حامی می ماند یا نهایتا با فرد دیگری ازدواج می کرد که هیچ گاه رفتاری بهتر از حضرت با وی نداشت. در اینگونه موضوعات باید نکته ای اساسی را یادمان باشد وآن مقایسه این بزرگواران با انسانهای معمولی و خلاصه، مقایسه با خودمان است؛ یعنی نباید ایشان را با خودمان مقایسه کنیم.
علت اصلی سوال و شبهه نیز همین مقایسه است؛ یعنی شبهه گر ابتدا حضرت را با یک فرد معمولی مقایسه می کندو بعد سوال به ذهنش می آید که چراحضرت کنیز برای خود گرفت؟
در جواب باید عرض کرد: درست است که در تاریخ وقتی افرادی به اسارت و بردگی در می آمدند به بدترین شکل از سوی صاحبانشان اذیت می شدند ولی باید توجه کرد که در مورد ما فرقی اساسی موجود است و آن وجود پر از رحمت و مهر و عطوفت الهی-اسلامی مولی علی است که در زیارت جامعه کبیره بدان اشاره شده است که ائمه بزرگوار معدن رحمت هستند[1]
یک شاهد دیگر هم بر رفتار رحمت آمیز حضرت با صهبا این است که اگر غیر از این بود حتما مخالفین حضرت که اتفاقا در اکثریت بودند، حتما آنرا در بوق و کرنا می کردند. آنها هیچگاه نتوانستد رفتار بدی از حضرت در قبال خانواده اش ببینند.

پی نوشت:
[1] اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَوْضِعَ الرِّسالَةِ، وَمُخْتَلَفَ الْمَلائِكَةِ،وَمَهْبِطَ الْوَحْىِ، وَمَعْدِنَ الرَّحْمَةِ