مهدى است آن كه نهضت قرآن به پا كند مهدى است آن كه نيك و بد از هم جدا كند
مهدى است آن كه پرچم اسلام راستين بر قلعه هاى محكم دشمن به پا كند
مهدى است آن كه كاخ عظيم ستمگران با نهيب خويش، دچار فنا كند[1]
امام زمان(عليه السلام) مانند پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) براى هدايت و راهنمايى مردم، نخست اعلان دعوت عمومى مى كند و در آغاز ظهورش، مردم را از پيام انقلاب خود آگاهى داده و اتمام حجّت مى كند، در اين ميان عده اى دعوتش را مى پذيرند و راه سعادت، پيش مى گيرند و عده اى به مخالفت برمى خيزند كه امام مهدى(عج) در برابر اينها قيام مسلحانه مى كند. چنانكه امام جواد(عليه السلام) فرموده است:
وقتى 313 نفر ياران خاص حضرت قائم(عج) به خدمتش در مكه رسيدند، حضرت، دعوتش را به جهانيان آشكار مى سازد، و وقتى كه اين تعداد به ده هزار نفر رسيد، به اذن خدا قيام مسلّحانه مى كند و خروج مى‌كند[2].
برنامه قيام حضرت مهدى(عج) همانند برنامه قيام همه پيامبران الهى خواهد بود، يعنى بر اساس اسباب و وسايل عادى و طبيعى برنامه هاى خود را اجرا مى كند و هيچ گاه از راه اعجاز وارد نمى شود، بلكه معجزات جنبه استثنائى دارند، كه در موارد نادر از آن استفاده مى كند.
سلاح سرد كه در بعضى از روايات هم به شمشير معنا شده است، بايد گفت كه ظاهراً مقصود از خروج با شمشير، مأموريت به جهاد، و توسّل به اسلحه براى اعلاى كلمه حق است، و اين كه با هيچ يك از كفّار به مصالحه نمى نشيند، زيرا «شمشير» هميشه كنايه از قدرت و نيروى نظامى بوده و هست، همان گونه كه «قلم» كنايه از علم و فرهنگ است، و نيز از قديم معروف بوده كه كشور با دو چيز اداره مى شود: قلم و شمشير[3].
پس منظور از قيام با شمشير، همان اتّكاى به قدرت است، تا مردم نپندارند كه اين مصلح بزرگ، فقط به شكل يك معلّم يا يك واعظ، عمل مى كند، بلكه او يك رهبر مقتدر الهى است كه امان را از ستمگران و منافقان مى گيرد.
بنابراين اجراى طرح حكومت حقّ و عدالت در سطح جهانى نيز بايد با استفاده از وسايل مادى و معنوى لازم (بجز در موارد استثنايى) تحقق پذيرد. به تعبيرى ديگر، آن حضرت و يارانش با هر اسلحه اى كه لازم باشد، در مقابل كفّار و ستمگران مى ايستند، و از هر گونه اسلحه اى كه در آن زمان متداول بوده و مورد نياز باشد، استفاده مى كنند.
به اميد آن روزى كه قدرت اسلام، همه جا را فراگيرد و روزى كه چشم همه به ديدار جمال دل آراى آن محبوب، روشن گردد.
اى شمع جهان افروز بيا وى شاهد عالم سوز بيا
اى مهر سپهر قلمرو غيب شد روز ظهر و بروز بيا
ما ديده براه تو دوخته ايم از ما همه چشم مدوز بيا[4]
هر نهضت و انقلابى در صورتى امكان پيروزى دارد كه زمينه آن از هر جهت فراهم باشد و اوضاع و شرايط كامل و آماده باشد يكى از شرائط مهم موفقيت اين است كه عموم ملت خواستار آن انقلاب باشند و افكار عمومى براى تأييد و پشتيبانى آن مهيا باشد.
در غير اين صورت انقلاب با شكست مواجه خواهد شد. نهضت و قيام مهدى(عج) نيز از اين قاعده كلى خارج نيست و در صورتى مى تواند پيروز گردند كه اوضاع و شرائط مساعد و زمينه فراهم باشد بنابراين فراگير شدن ظلم و فساد به تنهايى نمى تواند زمينه ظهور را فراهم كند بلكه بايد علاوه بر ايجاد زمينه مردمى ياران وفادار و كارآمد نيز تربيت شوند تا در دوران ظهور با پذيرش پست هاى كليدى امام مهدى(عج) را در دست يافتن به اهدافش كمك كند.[5]
\پانویس:
[1] . چاپچيان، حبيب (احسان). ر.ك: رجالى تهرانى، على رضا، يكصد پرسش و پاسخ پيرامون امام زمان(عج)، انتشارات نبوغ، ص 13.
[2] . علامه مجلسى، محمدباقر، بحارالانوار، ج 52، ص 283، ناشر: مؤسسه الوفاء، چاپ بيروت.
[3] . رجالى تهرانى، على رضا،يكصد پرسش و پاسخ پيرامون امام زمان(عج)،انتشارات نبوع،چاپ سوم،ص218.
[4] . شعر از كمپانى،نقل از كتاب آخرين تحول،نشريه هيئت قائميه تهران،ص94.
[5] . دادگستر جهان، ابراهيم امينى،ص240 ـ 244، چاپ انتشارات شفق به نقل از اثبات الهداة،ج 7،ص105.